Εγώ ότι είχα να το πω το είπα, και γαμώ του όζοντος την τρύπα.


Ήρθε η ώρα για μια βουτιά στον ωκεανό του πενταγράμμου …. Κι όμως εκεί δεν υπάρχει τίποτα , μονάχα μια μελωδική σιωπή !!! Δεν υπάρχει ούτε οξυγόνο , μα δεν το έχω ανάγκη. Εκπαιδευτικά στο να μην πνίγομαι , κι από τη μύτη να με πιάσεις ,δεν θα σκάσω ... Ξαποσταίνω για λίγο πάνω στον υποβρύχιο καναπέ μου, όλο το δωμάτιο είναι γεμάτο από υπέροχες νότες (τι κομματάρα είναι αυτή που παίζει τώρα ;Αχ τι μου θύμισε….)κι όταν ανεβαίνω στο ταβάνι πιάνομαι από αυτές , σαν σε απομεινάρια κάποιου πλοίου που μόλις βυθίστηκε, για να ξεκουραστώ. Φως δεν υπάρχει πουθενά, μονάχα κάτι κεριά επιμένουν να καίνε ακόμα …
Τα μαλλιά και το δέρμα μου υγρά και απαλά , οι πόροι του κορμιού μου ανοιχτοί και εκτεθειμένοι . Σίγουρα θα μπορούσε κάποιος να πιστέψει, πως κολυμπούσα για ώρες , κι όμως είναι έντονη και χαλαρωτική η ευωδιά από το αφρόλουτρο Παπουτσάνη , και από το σαμπουάν Elvive της L’oreal !!!

Απόλυτη ηρεμία, χαλααααααάρωση ….

Βρέχω τα χείλη μου , με λίγο Johnnie on the rocks, θα μπορούσε να μοιάζει και με αλατόνερο.

Τι σημασία έχει;

Μουσική, να κάτι από τα πολλά που αγαπούσα και παραμέλησα .Από τους ήχους των κυμάτων που προσπέρασα , μέχρι τις συγχορδίες που έπαιζα στην ακούρδιστή κιθάρα μου,(πάει κι αυτή)! Α, δεν σας το είπα; Κατάφερα να τη σπάσω ή μάλλον να την θρυμματίσω !!! Πάει κάμποσος καιρός από τότε , κι ακόμα δεν αξιώθηκα να κάνω δώρο στον εαυτό μου μια καινούργια κιθάρα! Όπως και να το κάνεις , πιστεύω πώς είναι ακόμα μεγαλύτερη ηδονή κι από το να γράφεις. Καμιά φορά οι λέξεις κουράζουν, λέμε πολλά με αυτές και εννοούμε λίγα και απλά, ενώ η μουσική τα λέει όλα και δεν παρερμηνεύει…
Προς το παρόν , μου φτάνουν οι νότες που χορεύουν πάνω σε μακρινά τάστα και τρυπώνουν για να σπάσουν ευχάριστα την απόλυτη ησυχία που κυριαρχεί εδώ κάτω .
Ήχοι jazz και blues , κατάφεραν να νικήσουν το χρόνο και να με κάνουν να επιπλέω στο απόλυτο κενό .Μπόρεσα να δαμάσω τις σκέψεις μου . Δεν υπάρχει τίποτα για να νοιαστώ ,μόλις βρήκα το θησαυρό που έψαχνα εδώ κάτω . Βρήκα την ηρεμία μου, τον ύπνο μου και δεν τον αφήνω για τίποτα πια . Κάπου εδώ σας αποχαιρετώ . Ο Μορφέας ήρθε και με πήρε στην αγκαλιά του, παραδίνομαι …
Πόσο μου είχε λείψει αυτή η αγκαλιά ; Καιρός να ονειρευτώ ξανά …


Καληνύχτα σας….


Υ.Σ Δεν υπάρχει δρόμος για την ελευθερία, η ελευθερία είναι ο δρόμος μου!
Αέρα Πατέρα

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις