Χμ… Τι να γράψω, τι να γράψω ; Να γράψω για τα ταξίδια που δεν έκανα ; Να γράψω για τους καινούργιους ανθρώπους που δεν γνώρισα , να γράψω για τις τρελές απολαύσεις που δεν γεύτηκα ;
Να γράψω για τους τρελούς οργασμούς που δεν είχα ,να γράψω για τους έρωτες που δεν έχασα , να γράψω για τις φιλίες που δεν έχασα , να γράψω για τα όνειρα που δεν έκανα;
Άνετα θα μπορούσα να γράψω , εξάλλου το μόνο που μου απέμεινε είναι η φαντασία μου . Ειδικά όταν ΔΕΝ γίνεται τίποτα , εκείνη βρίσκει χώρο για να οργιάσει . Αλλά όχι δεν θα γράψω για όλα αυτά …
Άσχετα με το ότι συνέβη στη ζωή μου αυτόν τον τελευταίο χρόνο που γράφω στο μπλόγκ, πιστεύω ότι σε γενικές γραμμές τα περισσότερα post κυμαινόντουσαν σε έναν αισιόδοξο τόνο πάντα …
Τέρμα οι πίπες και οι εύθυμες μέρες, καλώς ή κακώς τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα τον τελευταίο καιρό , ίσως από τα δυσκολότερα που έχω αντιμετωπίσει τα τελευταία χρόνια…
Κρατάω ακόμη την ψυχραιμία μου , όλη αυτή η κατάσταση που επικρατεί είναι ψυχοφθόρα και τα αποτελέσματα της τα βλέπω καθημερινά πάνω μου , το μόνο καλό είναι ότι μπορεί να μην πλέω σε πελάγη ευτυχίας αλλά σίγουρα πλέω στα παντελόνια μου !
Το φαγητό είναι μια απόλαυση , για μένα τουλάχιστον πάντα ήταν , τώρα με αφήνει απλά αδιάφορη , τρώω όταν θυμάμαι μόνο από ανάγκη , αλλά δεν απολαμβάνω τίποτα. Το χειρότερο από όλα είναι ότι δεν νιώθω τίποτα , ναι τα πράγματα είναι τραγικά , έπρεπε να νιώθω πίεση , άγχος , ανασφάλεια , φόβο , μα εγώ δεν έχω καν κουράγιο να συζητήσω για όλα αυτά , να αναστενάξω , κάθομαι απλώς απαθής και βλέπω ότι όλα αυτά μου συμβαίνουν, φοβάμαι ότι μια μέρα θα ξυπνήσω, θα αντιδράσω , θα ξεσπάσω και θα έχουν συσσωρευτή τόσα και θα τρέχω και δεν θα φτάνω . Χθες κατάφερα μετά από τόσο καιρό να κλάψω, δεν κράτησε πολύ , αλλά ήταν πραγματικά υπέροχα . Ανακούφιση , λύτρωση έστω και για λίγο …
Διάβασα ένα περσινό μου post , «Βγάλτε το δα από τα Μουδανιά»http://scholeva.blogspot.com/2005/11/blog-post_113332687446862426.html, που το είχα γράψει 30/11/05 , ναι όπως και τότε, έτσι και τώρα όλα γίνονται μηχανικά , μόνο που τότε, απλά η ρουτίνα ήταν στα φόρτε της , ενώ τώρα τα πράγματα είναι και μη χειρότερα !
6 σχόλια:
Death should not be seen as the end, but as a very effective way to cut down expenses! Woody Allen
Δώσε ένα γερό σουτ στην παραίτηση και κάνε κουράγιο. Βγες μια βόλτα στην βροχή, νιώσε την ομορφιά της και εκμεταλλεύσου κάθε μικρή ομορφιά που υπάρχει τριγύρω σου. Και κάντο σήμερα. Διότι μη ξεχνάς ότι ο Allen, πολυ σοφά, έχει πεί κ αυτό εδώ για το θάνατο:
" ...death is one of the few things that can be done just as easily lying down"
Καλημέρα Σοφάκι. Με ένα χαμόγελο στα χείλη.
Εχεις τόσο ταλέντο να γράφεις αυτα που νιώθεις...
Ωραία που θα΄ταν να μην ένιωθες μαλακίες τούμπανα...::))
xaxaxa!
Χμ… άδικο δεν έχεις !Στης Μαλακίας το ανάγνωσμα Πρόσχωμεν !
Σέρνω τα πόδια μου είναι Πέμπτη και μου έχει βγει η γλώσσα , τρέχα-τρέχα μικρούλα ! Μαύρες σκέψεις , μαλακίες τούμπανα που λέει και ο φίλος μου ο Μάνος , περικυκλώνουν το όσο μυαλό μου απέμεινε ! Η Σοφία πέφτει στα πατώματα και χτυπιέται , όλοι της λένε τα ίδια , με αποκορύφωμα τα λόγια της Χαράς , που όταν με είδε χωρίς να της έχω πει τίποτα μου είπε : Τι έπαθες εσύ; Πώς είσαι έτσι δεν σε έχω ξαναδεί σε αυτό το χάλι, για σύνελθε σε παρακαλώ ! Σαν να έχεις να κοιμηθείς δέκα μέρες φαίνεσαι , έλα σε παρακαλώ πάρε μπρος γιατί θα το φας το ξύλο από μένα, αν δεν πάρεις !!!!Χα-χα… Τι να κάνουμε ρε παιδιά υπάρχουν και μαλακισμένες μέρες τώρα , τουλάχιστον ελπίζω ακόμα και τις μαλακίες να τις γράφω όμορφα … Γκρρρρρ
den itan malakies ayta poy egrapses...apla eksoterikeyses ayta poy eniothes kai kala ekanes..moy thimizeis enan filo moy poy ki aytos to idio kanei...thelei na grafei ayta poy aisthanetai...ego s ayto omologo oti den eimai kalos..ta krato mesa moy teleios..
Δημοσίευση σχολίου