Σσσς, κάνε ησυχία και θα ακούσεις…
Θα ακούσεις να σέρνω τα πόδια στο διάδρομο,να μπαίνω στο μπάνιο,
στην κουζίνα,στο καθιστικό.
Να ανοίγω το ψυγείο κι ενώ είναι γεμάτο,
εγώ το βλέπω αδειανό,ασφυκτικά κενό
Κάνε ησυχία και θα ακούσεις το μελωδικό ροχαλητό,
μέρα και νύχτα καθώς παραδίνομαι στην γαλήνη του ύπνου,
όταν ξυπνώ, πονώ…
Φτάνει πια, μπαίνω στη μπανιέρα, να καθαγιαστώ από τη βρομιά,
να καθαρίσω την παραιτησιά,
πόσο ακόμα θα πενθώ για τα χαμένα χρόνια.
Ακούς, με κατατρέχουν τα νερά….
Δεν μου πάει η μάσκα της θλιμμένης που φορώ,
αύριο δεν βλέπω, σήμερα δεν ζω, χθες σκοτωμένο.
Μάτια πρησμένα, πόσα κολλύρια να βρω,
μπας και δω τη φάτσα στον καθρέφτη,
να με φτύσω για την τόση ομορφιά, μη ματιαστώ
σ.χ
Παρασκευή, Ιανουαρίου 30, 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
-
Σας καλημερίζω όλους , από την πόλη που δεν κοιμάται ποτέ , από την πιο υγρή, καυτή και ιδρωμένη πόλη του πλανήτη , μα φυσικά από την βασίλ...
-
Όλα είναι δρόμος και κυρίως ανηφορικός γιατί καλά τα Yolo αλλά κάποια στιγμή μπαίνεις στην πραγματική ζωή και καταλαβαίνεις (...) είτε μπεις...
2 σχόλια:
Είμαστε λίγο πεσμένες;
Ελπίζω να κάνω λάθος.
e oxi kai ligoooooo
Δημοσίευση σχολίου