Αντίο Κώστα


Διάλεξε μέρα να φύγει ο Κωνσταντίνος Σμυρνής ο Μεγάλος Δάσκαλος, πρωταπριλιά, για να νομίζουμε όλοι ότι ο θάνατος του είναι μια κακόγουστη φάρσα κι όμως δεν είναι, ίσως ο μοναδικός καθηγητής που άξιζε και που μου άφησε κάτι στη σχολή. Αντίο Κώστα

Συντάκτης : Χρήστος Λαμπράκης


Έφυγε σε ηλικία 57 χρόνων, μετά από πολύμηνη μάχη με την επάρατο νόσο ο Κώστας Σμυρνής, νοσηλευόμενος στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών. Υπήρξε ένας εκ των μόνιμων καθηγητών του τμήματος Πληροφορικής και ΜΜΕ διδάσκοντας το μάθημα "Εισαγωγή στα ΜΜΕ", Β εξαμήνου.

Ο Κώστας Σμυρνής γεννήθηκε το 1952 στα Σαβάλια Ηλείας. Η χούντα τον βρίσκει φοιτητή της ΑΣΟΕΕ στην Αθήνα. Ανέπτυξε αντιδικτατορική δράση με το προσωνύμιο «πράχτορας» που τον ακολούθησε σε όλη του τη ζωή κατά τη διάρκεια της οποίας υπήρξε στρατευμένος στις γραμμές της ανανεωτικής αριστεράς. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών στην ΑΣΟΕΕ έλαβε πτυχίο οικονομικών επιστημών στο Παρίσι, όπου και ολοκλήρωσε μεταπτυχιακές σπουδές στην κοινωνιολογία. Ανακηρύχθηκε διδάκτορας της κοινωνιολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και ήταν καθηγητής στο ΑΤΕΙ Πάτρας.
Υπήρξε συγγραφέας των βιβλίων «Εργατική είδηση και Εργαζόμενοι» και «Αθύρματα των ΜΜΕ». Ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία δημοσιεύοντας την ποιητική συλλογή «Το έρμα», τη συλλογή «Λαϊκά παραμύθια» και το σπονδυλωτό αφήγημα «Καλοκαιρινή απορία του φεγγαριού». Υπήρξε επίσης συνεργάτης στις εφημερίδες «Αυγή» και «Εποχή».

Η κηδεία του Κώστα Σμυρνή θα γίνει αύριο, (Πέμπτη 2 Απριλίου) στα Σαβάλια.

Ολόκληρη η σπουδαστική κοινότητα, αλλά και το εκπαιδευτικό και διοικητικό προσωπικό του Ιδρύματος εκφράζουν τα ειλικρινή τους συλλυπητήρια στην οικογένεια του Κώστα Σμυρνή.

Για το θάνατο του Κώστα Σμυρνή ο Δήμαρχος Πατρέων Ανδρέας Φούρας προέβη στην ακόλουθη δήλωση: «Ο θάνατος του παλιού και καλού φίλου Κώστα Σμυρνή μας έχει γεμίσει με θλίψη. Θα τον θυμόμαστε πάντοτε ως αφοσιωμένο και ανιδιοτελή αγωνιστή της αριστεράς, ως σημαντικό διανοητή και πεζογράφο, ως οξεία και άγρυπνη συνείδηση που διατηρούσε ταυτόχρονα μια βαθιά ανθρώπινη τρυφερότητα, αλλά και σαν τον άνθρωπο με τον οποίο πορευτήκαμε μαζί από τα χρόνια της δικτατορίας μέχρι το τέλος του. Εκφράζω στους οικείους του θερμά συλλυπητήρια».


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΣΥΝ

ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΣΜΥΡΝΗ

Στον Κώστα Σμυρνή

Με τους συντρόφους που σε χαλεπούς καιρούς ενώσαμε την ανάσα μας και τις αγωνίες μας.

Με συντρόφους που μοιραστήκαμε τις σκληρές και δύσκολες μέρες που η ιστορία του λαού μας κατέγραψε.

Η απώλειά του δεν είναι απλά απώλεια ενός αγαπημένου μας προσώπου. Είναι η απώλεια ενός κομματιού από τον εαυτό μας, από το κορμί μας, από την ψυχή μας.

Είναι η συσκότιση ενός τμήματος του μυαλού μας.

Σύντροφε Κώστα,

Γεια σου.

Μας πλήγωσε ο «Πράκτορας»
Ο σύντροφός και φίλος μας Κώστας Σμυρνής – ο «Πράκτορας»- έφυγε χθες βράδυ. Με πλούσια αντιστασιακή δράση, στέλεχος του Ρήγα Φεραίου και του ΚΚΕ Εσωτερικού, και του ΣΥΡΙΖΑ, συνεργάτης της «Εποχής».
Ανήσυχο πνεύμα μετά τις σπουδές του στην ΑΣΟΕΕ συνεχίζει στο Παρίσι, ολοκληρώνοντας τις σπουδές του ως διδάκτορας κοινωνιολογίας. Εργαζόταν ως καθηγητής στο ΤΕΙ Πάτρας.
Ο Πράκτορας θα μας λείψει. Θα μας λείψει η ανιδιοτέλεια του, η λαϊκότητα του, η θυμοσοφία του, η αγωνιστικότητα που πάντα συνέχιζε από την εποχή της Δικτατορίας.
Η νεανική του σκέψη και συμπεριφορά του Πράκτορα, είναι μεγαλύτερη απώλεια για τους νέους. Τουλάχιστον υπάρχουν τα γραπτά και οι ιστορίες γύρω απ’ αυτόν.
Η ΑΚΟΑ τον αποχαιρετά με αγάπη και συντροφικότητα, στέλνοντας συλλυπητήρια στην γυναίκα και τη κορούλα του, στη μάνα του και στις αδελφές του.

H EΠΟΧΗ

Μάκης Μπαλαούρας

http://www.greekbooks.gr/BooksList.aspx?ListType=6&id=31211

Σχόλια

Ο χρήστης Χαρά είπε…
Μόλις έμαθα ότι ο Σμυρνής πέθανε πανικοβλήθηκα και τρόμαξα... Αυτό κι αν δεν περίμενα ποτέ να το ακούσω. Θα μου λείψει πολύ και ιδιαίτερα το χαμόγελο του και τα σχόλια του. Χάρη σε εκείνον έμαθα πολλά, μα πάνω απ' όλα να βγαίνω από πάνω & να εκφράζω τη γνώμη μου χωρίς φόβο και πάθος. Πραγματικά θα μείνει μέσα στην καρδιά και το μυαλό μου. Αντίο Κώστα!
Ο χρήστης Sophia Choleva είπε…
Ο Κώστας Σμυρνής ήταν ο πρώτος καθηγητής που γνώρισα στο ΤΕΙ και πρώτη φορά μάθημα κάναμε μαζί του, ήταν ένας απίστευτός τύπος, μάγκας, ιδιότροπος που κάπνιζε σαν μανιακός τα άφιλτρα τσιγάρα του, πόσες φράσεις και ατάκες του, δεν με συνοδεύουν ακόμα και τώρα, ήταν ο μοναδικός καθηγητής που είχε 100% τον θαυμασμό και το σεβασμό μου. Τα φοιτητικά μου χρόνια άρχισαν σε μια αίθουσα γεμάτη ψαρωμένα πρωτάκια , και τον Σμυρνή για να μας καλωσορίζει να μας λέει ότι είμαστε άχρηστοι και δεν ξέρουμε ελληνικά και πώς να γίνουμε έτσι δημοσιογράφοι και ότι δεν φταίμε εμείς αλλά το εκπαιδευτικό σύστημα και γράφει στο πίνακα την λέξη ΑΡΧΙΔΙΑ και αρχίζει να ρωτάει αν ξέρουμε από πού βγαίνει η λέξη, φυσικά δεν ήξερε κανείς, κι άρχισε να μας κάνει δυο ώρες ανάλυση για τα αρχίδια…. Κώστα δεν χρειαζόταν να πεθάνεις για να γράψω όλα αυτά για σένα , τα έλεγα και πριν, είχες την αναγνώριση και την εκτίμηση όλων και όσο ζούσες, δεν περίμενα ποτέ ότι θα μου στοίχιζε τόσο πολύ ο θάνατος σου, κι όμως πονάει…
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
06/04/2009 χτύπησε το τηλέφωνο ήταν το «ρεμαλάκι» και μου γνωστοποιήθηκε… θλίψη και μόνο θλίψη. Προσπαθούσα για μια συνάντηση εδώ και πολλά χρόνια αλλά … Δεν φανταζόμουνα ότι δεν θα τον έβλεπα ποτέ ξανά. Φοιτήτρια και εγώ στο Ίδρυμα το ’95 - ’98 Εργασιακές Σχέσεις τότε. Αγάπη και Ελευθερία (λόγου και μυαλού) σου έδινε, δεν είναι και λίγο. Εργασιακές Σχέσης μέσα από το Ρεμπέτικο Τραγούδι η πτυχιακή, μου έδωσε την δυνατότητα να γνωρίσω τον αείμνηστο Γεραμάνη. Τι να πρωτοθυμηθώ… ζήσαμε πολλά μαζί του. Θυμάμαι μία ημέρα πριν την εξεταστική Ά εξάμηνο στο σπίτι με μεγάλη παρέα να τρώμε μακαρόνια. Ένα ρεμαλάκι από την παρέα δεν είχε πατήσει ποτέ σε μάθημά του οπότε και δεν τον γνώριζε. Μιλάμε μέχρι που έρχεται η ώρα και ρωτάω «ρε Κώστα τι θα μας βάλεις αύριο, περίπου τα θέματα για να γράψουμε τουλάχιστον» ο Κώστας πριν απαντήσει πετάγεται το ρεμαλάκι και λέει : «και που να ξέρει αυτός ρε συ, τι θα μας βάλει αύριο ο Σμυρνής»…σιωπή στο ακροατήριο. Την πτυχιακή την πείρα μαζί του και για αντάλλαγμα για την βοήθεια του, έγραψα κάμποσες σελίδες του διδακτορικού του και κάθε τόσο ο Κώστας γιατί αυτό έτσι και γιατί αυτό αλλιώς και διόρθωνα εγώ και ξανά αυτός. Σαββατοκύριακο με την μηχανή στους γονείς του στο χωριό, πήγαμε για κυνήγι και σκότωσα το πρώτο μου και μοναδικό κοτσίφι το οποίο το μεσημέρι μου το μαγείρεψε η μητέρα του. Γυρίσαμε στην Πάτρα με βροχή και μετά φοβερό κρυολόγημα και οι δύο. Θυμάμαι όταν δεν αισθανόμουν καλά τον έβρισκα το βράδυ στο μπαράκι Χρυσή Ροδιά (αν θυμάμαι καλά) έχουν περάσει και τόσα χρόνια. Τελευταία φορά συναντηθήκαμε ένα καλοκαίρι, στο Πήλιο. Φοιτήτρια στην Πάτρα και τώρα θλίψη. Τα βάζω με τον εαυτό μου που δεν τον συνάντησα τόσα χρόνια. … δεν φανταζόμουνα ότι δεν θα τον έβλεπα ποτέ ξανά.
Με αγάπη
Ιόλη
Ο χρήστης Sophia Choleva είπε…
Όσοι τον γνωρίσαμε από κοντά, και τον ζήσαμε,άλλοι περισσότερο άλλοι λιγότερο, νομίζω πως πρέπει να νιώθουμε τουλάχιστον τυχεροί, που στον διάβα της ζωής μας είχαμε την τιμή να σπαταλήσουμε κάποιες στιγμές με τον Κώστα, μεγάλη μορφή…
Ο χρήστης UNKNOWN είπε…
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

Δημοφιλείς αναρτήσεις