Κάθε πρωί οι ίδιες κινήσεις και κάθε μέρα εκείνος ο τοίχος λίγο πριν από τη στάση του λεωφορείου, που γράφει… «Ότι δεν πρόλαβα να ζήσω είναι όλη μου η ζωή»Μανώλης… σαν καμπανάκι που μου υπενθυμίζει ότι πρέπει να ζήσω, χωρίς απωθημένα και κυρίως χωρίς να εγκλωβιστώ στα "πρέπει".
Είμαι στη δουλειά και ο νους μου ταξιδεύει στην πρώτη συλλογή κειμένων μου.Ναι θέλω να κάνω ένα e-Book στο lulu.com.Ζήτησα από τον Marianno Fabregnes,να αναλάβει το εξώφυλλο και την εικονογράφηση,δέχτηκε αμέσως και είμαι τόσο χαρούμενη γι αυτό!
Δε είναι κάτι που θα γίνει αύριο,αλλά έχει γίνει η αρχή,ακόμα είμαι στη διαδικασία συλλογής κειμένων,ήδη έχουν μαζευτεί κάμποσα,κάποια βγαίνουν,κάποια μπαίνουν έτσι πάει.Ποιο θα μπει πρώτο, αν τα χωρίσω σε ενότητες κλπ.
Τα περισσότερα είναι μέσα από αυτό εδώ το blog άλλα δεν τα έχω δημοσιεύσει ποτέ, είναι κείμενα και σκέψεις που μαζεύτηκαν με τα χρόνια,ήθελα να το κάνω αυτό κάποτε, να τα μαζέψω,να τα κατηγοριοποιήσω.
Είναι μια δύσκολη και επίπονη προσπάθεια ειδικά για μένα που ποτέ δεν ήμουνα άνθρωπος της τάξης κι όμως μέσα στην πλήρη αφασία μου, ξέρω που βρίσκεται το κάθε τι. Θα μπορούσα να το κάνω και σε χαρτί σου δίνει αυτή τη δυνατότητα το lulu.com και να το αγοράσουν όσοι θέλουν , φίλοι και συγγενείς δηλαδή, χαχαχα.
Όχι όμως , θα ήθελα όσο τίποτα το πρώτο μου βιβλίο να είναι e-Book!
Σας αφήνω τώρα για να προλάβω να ζήσω…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου