Αποδομώντας τη Θεωρία Λογοτεχνίας

Πομπός και μήνυμα,
δείκτες συγγραφή
ξεκίνα με μια στάση
ποζιτιβιστική.
Υμνείς αυτόν που το’γραψε,
υμνείς την ιστορία
κι έτσι το κάθε κείμενο
γίνεται μαρτυρία.

Λίγα χρονάκια πιο μετά
ΠΕΤΑΞΕ τα διδακτικά,
Πλάτωνα, Αριστοτέλη,
και τ’ αρχαία γνωμικά!
Για να γεμίσει το χαρτί,
η μίμησις δεν επαρκεί.
Γιατί έχουν οι φορμαλιστές
αντίρρηση σαφή.

Ξεκίνα μ’ ανοικείωση
να γίνεις χορευτής
Αλλιώς θα μείνεις πάντοτε
αθώος βαδιστής.
Εστίασε στο κείμενο
Στο πώς θα σου το πει.
Η λέξη δεν είν’ εύκολη
Ή κατανοητή.

Κι αν έχεις κιόλας βαρεθεί,
έρχεται η Νέα Κριτική
που είναι πιο διαλλακτική
μα παραμένει εμπειρική.
Μιλά για ειρωνεία,
παράλογο, αμφισημία
κι όπως όλα είναι πλάνη,
ένας Έλιοτ δεν φτάνει.

Ύστερα πάλι ο δομισμός
Ξέρεις, ο στρουκτουραλισμός
Θεό τον κάνει τον Σωσίρ
Κι όλοι του κάνουν το χατίρι.
Σημαίνον σημαινόμενο
Βαδίζουν αγκαλιά
και έχουνε το Σύστημα
πάντα γι’ αναφορά.

Μα πριν να εμπεδώσουμε
το σύστημα το γλωσσικό
αναβολή και απουσία
μας την κάνουν τη ζημία.
Τον συγγραφέα πέτα τον
και κράτα τα γραπτά
«γιατί όλα είναι κείμενο»
Φωνάζει ο Ντεριντά!


Το παραπάνω ποίημα είναι της φίλης μου και συμφοιτήτριας μου Ιωάννης Αμπατζή. Με ένα υπέροχο τρόπο, με βοηθάει να διαβάσω καλύτερα τη θεωρία λογοτεχνίας. Όλα όσα μάθαμε μέχρι τώρα σε ένα ποίημα! Μπράβοοοο Ιωάννα!