Σαράβαλο

Καλά Χρωστούμενα

Καλά χρωστούμενα είπαμε, εεε καλά Χριστούγεννα ήθελα να πω!Άντε και του χρόνου καλύτερα που δεν θα έχουμε και μια καταστροφή κόσμου να μας απειλεί.  Καλά γι αυτό το τελευταίο μην είστε και απόλυτα σίγουροι βέβαια, τα καταφέρνουμε και χωρίς τους Μάγια μια χαρά! Καλή χρονιά αγαπητοί αναγνώστες του artandcity, καλές γιορτές να έχουμε και αφού φέτος χλωμό το κόβω να ανταλλάξουμε δώρα ας ανταλλάξουμε τουλάχιστον αγάπη, αγάπη, αγάπη! Ααα και που είστε με χαμόγελο σας θέλω, εντάξει;

Πάει και το δώδεκα το φάγαμε μας έφαγε κάπως έτσι έγινε αλλά στο τέλος και πάλι επιβιώσαμε. Με τρία μνημόνια και ακόμα ζωντανοί, χωρίς λεφτά, χωρίς δουλειά. Μας γκρέμισαν τα όνειρα φίλε μου, καιρός λοιπόν να αρχίζουμε να μαζεύουμε τα μπάζα. Θυμάσαι; Με έναν Παπαδήμο για πρωθυπουργό ξεκινήσαμε και από που μας ήρθε αυτός ούτε που το καταλάβαμε, δυο φορές εθνικές εκλογές κάναμε μέσα σε τούτη τη χρονιά και άκρη δεν πρέπει να βρήκαμε. Όχι βρήκαμε; Εδώ ούτε μια λίστα Λαγκάρντ δεν μπορούμε να βρούμε ούτε καν τα μνημόνια να διαβάσουμε, την άκρη μέσα σε αυτό το μπ*#ρδ%λο θα βρίσκαμε; Στο τέλος βγάλαμε και καλά μια κυβέρνηση συνεργασίας ο Θεός να την κάνει, κι αυτό γιατί μας είχανε βάλει το πιστόλι στον κρόταφο ότι αν δεν τους βγάλουμε θα έρθει το τέλος του κόσμου. Τελικά ούτε τότε ήρθε ούτε στις 21 Δεκέμβρη φυσικά. Η χώρα τούτη είναι καταδικασμένη να καταστρέφεται αργά, οδυνηρά και εξευτελιστικά και ξανά προς τη δόξα να τραβά(;)

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ 

Αμήχανα Χριστούγεννα

Ξυπνώ και καταπίνω τις σκέψεις μου. Φοράω χαμόγελο, δυο μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια μου και ετοιμάζομαι να βγω μέσα στο ψωλόκρυο. Το ένα νύχι πράσινο το άλλο κόκκινο. Κακοβαμμένα. Απορώ γιατί επιμένει να τα βάφει.Είναι γιορτές μου είπε αλλά δεν έχω υπομονή, ούτε στις γιορτές. Δεν έχω υπομονή γενικώς. Μη με βλέπεις που απλά στέκομαι και κοιτάζω τον καιρό να περνάει, αυτό δεν είναι υπομονή. Μια αποχαύνωση είναι,είναι αυτό που αφού δεν μπορείς να κάνεις οτιδήποτε άλλο μένεις μόνος με το τίποτα και παίζεις μαζί του και ξέρεις κάτι;

Είναι ωραία εδώ στο τίποτα και η τεμπελιά και αυτή η ηρεμία της στασιμότητας που δεν νοιάζεσαι για τίποτα καινούργιο , δεν ανησυχείς καθόλου γι αυτό που θα έρθει στη ζωή σου, για το απροσδόκητο, το νέο, το ξαφνικό. Όσο και να το θες δεν θα'ρθει . Δεν θα'ρθει σύντομα από εδώ σου λέω.Ξέρεις δεν σκέφτομαι τώρα τελευταία, είναι καλύτερα έτσι, απλά καλύπτω τις βιολογικές ανάγκες μου κι αυτές με δυσκολία πια, όσο μπορώ, όποτε μπορώ. Έχω παραιτηθεί, δεν διεκδικώ τίποτα πια , μέχρι και στο φαγητό, στον έρωτα, ότι βρω, ότι μου δώσουν.Το ίδιο και με τα όνειρα, ότι μου δώσουν, ότι επιτραπεί να περάσει από το νου μου έστω σαν σκέψη απατηλή. Τώρα τελευταία δεν βλέπω ούτε καν εφιάλτες τέλειωσαν κι αυτοί, τους εξάντλησαν όλους πάνω μου.Παλιότερα ένιωθα αιφνιδιασμένη, τώρα πια. Είναι αυτή η σιωπή που με τρομάζει. Δεν έχω λόγω να σηκωθώ το πρωί από το κρεβάτι, δεν έχω δουλειά, δεν βλέπω καν κακούς εφιάλτες για να με ξυπνήσουν. Ο πραγματικός ξεκινάει μόλις βγάζω τις πιτζάμες. Ξυπνώ και καταπίνω τις σκέψεις μου. Φοράω χαμόγελο με δυσκολία, λίγο κονσίλερ και λίγη αποχαύνωση. Έτσι μου είπε να σας πω. Στο δωμάτιο τουλάχιστον είχε ζέστη και μύριζε πετρέλαιο. Έκανε και αστεία. Θα βγω έξω θα μυρίζω πετρελίλα και θα νομίζουν πως το φυσάω το παραδάκι αλλά το μόνο που φυσούσε ήταν μια ξερή ανάσα που μύριζε τωρινό και ξεχασμένο τρόμο.

Δεν μετρούσε πια ταξίδια, δεν μετρούσε αποστάσεις, η στασιμότητα μετριέται μόνο με μηδενικά, ακούγεται σαν παύση ολοκλήρου. Πλαφ, έσκασα εδώ, έμεινα εδώ και σάπισα, σαν τον καρπό που μόλις έπεσε από το δέντρο. Η επανάσταση που σχεδίαζα κάποτε θα αργήσει να φανεί . Φέρτε μου μια αυταπάτη για να ξανασηκωθώ από το κρεβάτι μου φώναξε κι ευτυχώς εκείνη την ώρα χτύπησε το κουδούνι για τα κάλαντα. 

Παραμονή Χριστουγέννων στο Θεάριο

Αν και εκείνη τη μέρα θα αναχωρώ για τις γιορτινές μου διακοπές και δεν ξέρω κατά πόσο θα προλάβω (θα προλάβω τελικά γιατί θα παίζει από τις 9:30 το πρωί μέχρι τις 13:30 το μεσημέρι περίπου)να απολαύσω την Bjork στο Θεάριο, σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα.  Η Bjork είναι ένα πανέμορφο και πανέξυπνο κορίτσι από την Ισλανδία , μια νεράιδα που για ραβδί της έχει το δοξάρι της. 

Εδώ θα βρείτε το blog της , που άρχισε να γράφει με το που ήρθε να μείνει στην Ελλάδα , ναι ναι μόλις φέτος  ήρθε στην Ελλάδα της κρίσης καλά διαβάσατε ενώ εδώ μπορείτε να διαβάσετε τη συνέντευξη της στο artandcity.gr ...

Όσο για το Θεάριο τα λόγια είναι περιττά για να περιγράψουν το σοκ που παθαίνει ο ουρανίσκος σας κάθε φορά που μια από τις πάμπολλες λιχουδιές του Θεάριου λιώσει στο στόμα σας ή όταν πιείτε κάτι από το Θεάριο που με την πρώτη γουλιά θα ανακαλύψετε κάτι διαφορετικό! Έτσι για αλλαγή λοιπόν, την Δευτέρα κάνοντας τα τελευταία Χριστουγεννιάτικα ψώνια σας, περάστε από το Θεάριο για τις τελευταίες, δίπλες, μελομακάρονα, κουραμπιέδες και ότι άλλο γιορτινό και μη βάλει ο νου σας και δώστε στην παραμονή των Χριστουγέννων μια ξεχωριστή νότα! Στο κατάστημα θα προσφέρετε δωρεάν από ότι μου λένε οι πληροφορίες μου και κόκκινο κρασί, άραγε θα είναι Ραψάνης ή ζεστό κρασί με μπαχαρικά; Για να δούμε... 

Ιστορίες κάτω από ινβέρτερ 2

Το παλτό μου βρωμάει τσιγαρίλα, πάντα βρομάει κάθε φορά που φεύγω από το σπίτι του φίλου μου του Γιώργου. Γράφω αυτές τις λέξεις με την πετσέτα ακόμα στα μαλλιά μου(ναι μύριζαν κι αυτά και επιβαλλόταν ένα ζεστό-ζεστό μπάνιο, με μασάζ στο κεφάλι , αφρούς και μυρωδάτα σαμπουάν και αφρόλουτρα). Μου άξιζε νομίζω, γιατί με το που με έφερε ο Γιώργος σπίτι ήθελα με τρέλα να στολίσω το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, λίγο αργά το θυμήθηκα βέβαια αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. Στόλισμα, μπάνιο, γράψιμο. Κάθομαι τώρα και το χαζεύω, κι αυτό είναι ευτυχία.

Καθώς οι μήνες αλλάζουνε και οι χρονιές περνάνε, οι ιστορίες κάτω από το ινβέρτερ είναι μια συνήθεια που δεν κόβεται εύκολα, όπως δεν χάνονται και μερικές φιλίες. Φέτος το καλοκαίρι έγραφα για τις ιδρωμένες ιστορίες κάτω από το ινβέρτερ στο σπίτι του φίλου μου του Γιώργου και τώρα επανέρχομαι για να γράψω για τα κρύα απογεύματα και τους ζεστούς καπουτσίνο που πίνουμε συζητώντας κάτω από το ίδιο ινβέρτερ(που πλέον ξεχρεώθηκε!). Για μένα μέχρι κι αυτό είναι ευτυχία, όπως και τα τόσα σταματημένα με αλάρμ αυτοκίνητα στα ΚΤΕΛ που περιμένουν έναν ερχομό.

Μανάδες, πατεράδες, φιλενάδες, αδέρφια, όλοι κάποιον περιμένουν να έρθει και ανοίγουν αγκαλιές, ανοίγουν πορτμπαγκάζ και βάζουν βαλίτσες, ροδάκια κυλάνε στους βρεγμένους δρόμους, κι αυτό είναι ευτυχία. Μόλις φύγαμε με τον Γιώργο από το σπίτι με το ινβέρτερ για να πάμε στα ΚΤΕΛ να βγάλει το εισιτήριο του, αυτή ήταν η εικόνα. Κίνηση στους δρόμους, αναμμένα φωτάκια παντού, στολισμένη πόλη και εκείνος χαρούμενος που σε λίγες μέρες θα έφευγε για να περάσει αλλού τις γιορτές του όπως κι εγώ. Τέσσερις μέρες πριν την αναχώρηση! Μαζί αναχωρούμε αλλά για διαφορετικούς προορισμούς :)

Μέχρι τότε απολαμβάνω τις φρεσκολουσμένες μου μπούκλες που μπαίνουν μέσα στα ματιά μου, κατεβάζω για να δω  ολόκληρο το έργο που είδα την Δευτέρα στον aplha προς το τέλος και μου άρεσε, το You Will Meet a Tall Dark Stranger, μετά είδα ότι ήταν του Woody Allen (έτσι εξηγείται) και μέχρι τότε πάω να καώ με το Homeland... 

Δεκέμβρης

 O πατέρας μου στα νιάτα του, αυτός με το κασκόλ!

Ο πατέρας μου στα νιάτα του! Σήμερα έχει και τα γενέθλια του!
Χρόνια Πολλά Μπαμπούλη!

Ο πατέρας μου λίγο πριν τα τριάντα! Στα 28-29 του χρόνια 

Κυκλοφόρησε την Παρασκευή 15-12-2012

O αδερφός μου φαντάρος- 7-12-2012

Με τον ξάδερφο Χρυσόστομο στον αρραβώνα της Ελίνας-
δικαιολογείται η ταλαιπωρημένη φάτσα μου, γιατί ήμουνα μετά από ίωση
15-12-2012 

Κουφέτα-15-12-2012

Θεία Λέλα- Ξάδερφος Χρυσόστομος 

Το γράμμα μου στον Άγιο Βασίλη

Όχι δεν θα το ανοίξω τo ψυγείο 

Με την Ελίνα για καφέ 

 Καλά Χριστούγεννα 

cupcakes Thearios 

after party

Στο 00:31 μπαίνω κι εγώ μέσα στο πλάνο... Συγγνώμη παιδιά δεν ήξερα ότι τραβάτε :P

Δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης

Δυσκολεύομαι να προσδιορίσω χρονικά την πρώτη απομυθοποίηση της παιδικής μου ηλικίας αλλά πρέπει να ήταν ανάμεσα στα τέσσερα με πέντε μου χρόνια , γιατί θυμάμαι ότι είχαμε μετακομίσει στο νέο μας σπίτι. Πλησίαζε πρωτοχρονιά και το είχαμε συνήθειο να ανταλλάσουμε δώρα μαζί με τη γιορτή του μπαμπά. Τα δώρα τα βρίσκαμε με την αλλαγή του χρόνου κάτω από το δέντρο  και εκείνη τη χρονιά είχα ζητήσει από τον Άγιο Βασίλη να μου φέρει το σκυλάκι Go-go.

Λίγες μέρες πριν όμως συνέβει εκείνο το αναπάντεχο γεγονός που άλλαξε ριζικά την μετέπειτα ζωή μου, αφού από τόσο μικρή ηλικία έπρεπε να συμβιβαστώ με την ιδέα ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης και ότι γενικά τα περισσότερα πράγματα που μας έλεγαν οι μεγάλοι ήταν απλά παραμύθια ...

Σίγουρα θυμάμαι ότι εκείνα τα Χριστούγεννα ήταν ζεστά όπως και όλα της παιδικής μου ηλικίας, λες και τότε δεν μπορούσε η παιδική ψυχή να αντιληφθεί το κρύο, ούτε σε ψυχές, ούτε σε ανθρώπους αλλά ούτε και πουθενά στο χώρο. Απαρχές της δεκαετίας του ενενήντα εξάλλου τότε όλα φάνταζαν δυνατά έτσι όπως φαντάζουν στα περισσότερα πεντάχρονα σκέφτομαι, σε οποιαδήποτε δεκαετία κι αν μεγαλώνουν.  Τα παιδιά πρέπει πάντα να έχουν δικαίωμα στο όνειρο, το παραμύθι του Άγιου Βασίλη και τα ζεστά Χριστούγεννα. Όλες οι αναμνήσεις τους πρέπει να είναι γεμάτες γλύκα και ζεστασιά γιατί αν δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε ούτε αυτό, τότε η πίκρα μέσα μας θα γίνει μεγαλύτερη και από το χαλασμένο καρύδι στο χοντρομπαλούτσικο μελομακάρονο της θείας.

Τότε ακόμα φώναζα  «Για! Γιάκα- γιάκα –γιαγιάκα» και αυτές με γέμιζαν με καλούδια και δώρα και πρέπει να ήταν και τα τελευταία Χριστούγεννα που χάρηκα και τους δυο  παππούδες μου . Τότε που όλα συνέβαιναν μέσα μας και τα επεξεργαζόμασταν με το αθώο μας βλέμμα , τότε που όλοι ονειρεύοτανε αυτό που θα γίνουμε όταν μεγαλώσουμε εκτός από εμάς.

Ένα βράδυ λοιπόν λίγες μέρες πριν από την Πρωτοχρονιά ο κατά τρία χρόνια μεγαλύτερος αδερφός μου με φώναξε να πάω στο δωμάτιο των γονιών μας. Τώρα θα σου δείξω ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης είπε, άναψε το φως και κατευθύνθηκε προς την ντουλάπα την οποία και άνοιξε. Εγώ κοιτούσα απορημένη για να δω τι θα βγάλει από μέσα. Με δυο κουτιά στα χέρια, μου λέει. Να κοίτα εδώ, δεν βλέπεις τι γράφει εδώ; Κλαουδάτος γράφει. Κ Λ Α Ο Υ Δ Α Τ Ο Σ !Δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης όπως σου είπα. Η μαμά με τον μπαμπά πήγανε και μας αγόρασαν τα δώρα από τον Κλαουδάτο και όταν έρθει η πρωτοχρονιά απλά θα τα βάλουνε κάτω από το δέντρο. Η απογοήτευση μου, δεν περιγράφεται με λόγια. Υποσχέθηκα στον αδερφό μου να μην πω τίποτα και σε κανέναν για αυτή τη μεγάλη αποκάλυψη και όντως δεν είπα αλλά αυτή η αλήθεια με έτρωγε μέσα μου. 

Τα δώρα ήταν στη γνωστή τους θέση το βράδυ της Πρωτοχρονιάς και ο «Άγιος Βασίλης» είχε διαβάσει το γράμμα μου και είχε στείλει το σκυλάκι gogo , που όμως από ότι θυμάμαι δεν χάρηκα καθόλου, γιατί τότε ήξερα. Ήξερα ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης και ότι οι Πρωτοχρονιές δεν θα ήταν ποτέ ξανά ίδιες!

Rωmios&Julietta

Μετά την παράσταση

Στη θέση μου :)

Imagine Dec

Κυκλοφορεί στις 14 Δεκεμβρίου 

IMAGINE, ΤΕΥΧΟΣ 23
ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ 14 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

Tο εξώφυλλο σχεδιάστηκε από τον Μάριο Κορδίλα.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λάρισα. Το 1996 ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη γραφιστική. Εκείνη τη χρονιά ξεκίνησε να εργάζεται σε διάφορες διαφημιστικές εταιρίες αλλά και δημιουργικά γραφεία, ενώ το 1999 συνδημιουργεί στη Λάρισα τη διαφημιστική εταιρία «Well.Com Creative Boutique». Από τον Μάρτιο του 2010 έως

 και σήμερα διατηρεί το προσωπικό του δημιουργικό γραφείο με την επωνυμία «Layout Design».
Με το συγκεκριμένο έργο ο δημιουργός θέλει να μας περάσει ξεκάθαρο μήνυμα, χαρίζοντάς μας παράλληλα την ευχή του: «Να κρατήσει ο κόσμος το χαμόγελό του στο πρόσωπό του!» … Εν μέσω κρίσης, ίσως να είναι και το τελευταίο που μας έχει μείνει, και δεν δικαιούται κανείς να μας το πάρει… Μήπως έχει δίκιο;

Σε αυτό το τεύχος:

-Ο Μάνος Βουλαρίνος σε μία άκρως σοβαρή συνέντευξη αποκαλύπτει τα πάντα για την «Συντέλεια» αλλά και το πόσα καλαμάκια έχει το ποτήρι του, παραδέχεται τη ζήλεια του για τον Φάνη, εκφράζει την αγωνία του για την πορεία του ΠΑΣΟΚ, προτείνει νέα δίκαια μέτρα τα οποία η κυβέρνηση δεν έχει σκεφτεί να λάβει, απαντά σε καυτά ερωτήματα για τον Σαμαρά, τον Τσίπρα, την «Μπουμπούκα», την Χρυσή (την) Αυγή, τον Ευαγγελάτο, τον Τατσόπουλο (…και μπράβο του!) και μοιράζει ευχές, πολλές ευχές (…και ξαναμπράβο του!!!)

-Παρουσιάζουμε το ντοκιμαντέρ «The Wake Up Call», για την το πολιτικό graffiti στην Αθήνα της κρίσης με συνέντευξη του δημιουργού του, Κώστα Καλλέργη, και σκηνών από αυτό.
-Οι Kid Flicks, Etten και Κατερίνα Γαζέπη μας μιλούν για τις δουλειές τους και τα μελλοντικά σχέδιά τους
-Ο Ραφαήλ Πατρωνίδης, ο μικρότερος τενίστας σε αμαξίδιο στον κόσμο παραδίδει μαθήματα δύναμης και αισιοδοξίας
-Θυμόμαστε όλα τα σημαντικά γεγονότα του 2012
-Ο Γιώργος Τράντας αφηγείται ένα μοντέρνο παραμύθι για τα «πορτολαχανί γιλέκα» και παρουσιάζουμε τους Ενεργούς Πολίτες Λάρισας μέσα από ένα όμορφο φωτορεπορτάζ
-Πολυσέλιδο ρεπορτάζ με μόδα by Yannis Kyriazos
-Παρουσιάζουμε το πιο ξεχωριστό Τυροπωλείο-Delicatessen της πόλης
-Σας πάμε για καφέ στο Ramblito και σας μυούμε στον κόσμος της Aloe Vera
-Οι DeNovo και η Ιωάννα Ευαγγέλου στο «Ζουν Ανάμεσά μας»
-Ο Δρ. Γεώργιος Μούρτος και ο «α-θεος χωροφύλαξ»
-Προτείνουμε βιβλία και μουσική
-12 επιχειρήσεις της Λάρισας κάνουν εκπληκτικές προσφορές και εκπτώσεις στα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους, και σε καλούν να κόψεις τα κουπόνια μέσα από το περιοδικό και να εξοικονομήσεις χρήματα στις γιορτές…

Τέλος, η Ξεγελ-άστρα μας προειδοποιεί: «Οικονομική κρίση, κίνδυνοι, διαπραγματεύσεις, μοιραία περιστατικά, συναντήσεις, σκάνδαλα, κουτσομπολιά, απληστία, φοροδιαφυγή… όλα θα τα έχει η Μαριωρή! Τι ποια Μαριωρή; Η νέα χρονιά, ντε! Τι δεν καταλαβαίνεις;»

Υ.Σ Και όπως πάντα και οι μόνιμες στήλες... Μην χάσετε το Imagine Δεκεμβρίου και το άρθρο της sophie_jamaica :P

Τέλος καλό, όλα καλά...

Δείτε το σε HD

και ω ναι είμαι περήφανη που έφτιαξα αυτό το βιντεάκι. Βέβαια αν δεν είχα και τα εξαιρετικά πλάνα του Λευτέρη δεν θα γινότανε τίποτα.. Ευχαριστώ από καρδιάς όλα τα παιδιά που συμμετείχαν στην παράσταση και που δουλέψαμε ομαδικά τόσους μήνες και εις άλλα με υγεία λοιπόν .... Εκτός από το μοντάζ, παίζω κιόλας, χαχαχα... Πως σας φαίνομαι;Τα γυρίσματα για το τελευταίο βίντεο της παράστασης έγιναν στις 31/10/2012 στη Λάρισα δίπλα ακριβώς από τον Πηνειό ποταμό :)Ναι, ναι της Λαρίσης το ποτάμι που το λένε Πηνειό ... 

Imagine mag - Τεύχος Νοεμβρίου και άλλα πολλά

Διαβάστε εδώ το Imagine Νοεμβρίου ...

και μην ξεχνάτε στις 14 του μήνα το νου σας... κυκλοφορεί το τεύχος Δεκεμβρίου...

ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΕ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΣΟΥ
ΒΟΗΘΗΣΕ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ ΣΟΥ

Το Imagine σε προσκαλεί σε μία ιδιαίτερη κίνηση ευαισθησίας και ανθρωπιάς! Από 10 έως 20 Δεκεμβρίου αντίτυπα από όλα τα τεύχη του περιοδικού θα υπάρχουν στα γραφεία μας και θα διατίθενται προς 0,50€ το ένα, ενώ το ποσό που θα συγκεντρωθεί θα μοιραστεί σε άπορες οικογένειες, που έχουν ζητήσει τη βοήθειά μας όλο αυτό το διάστημα που κυκλοφορεί το Imagine.

Τσέκαρε ποιο τεύχος σου λείπει και συμπλήρωσε τη συλλογή σου! Παράλληλα, θα βοηθήσεις ανθρώπους που πραγματικά έχουν ανάγκη και θα τους χαρίσεις το μεγαλύτερο δώρο… να κάνουν κι εκείνοι γιορτές, όπως όλοι μας!

Σε περιμένουμε στα γραφεία μας, Ηλιοδώρου 12, 1ος όροφος, από τη Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου, τις ώρες 10.00-14.00 και 18.00-20.00. 

Μαζί, μπορούμε να καταφέρουμε πολλά!

Ημερολογιακές σημειώσεις....

Stage - Ήρας και Φιλίππου- Λάρισα
Σάββατο 8 και Κυριακή 9 Δεκεμβρίου
στις 21:00- Είσοδος 10 ευρώ με ποτό

Αγαπημένο μου blogaki

Ευτυχώς πέρασα ένα ξέγνοιαστο, δημιουργικό και χουχουλιάρικο σαββατοκύριακο, με γαλλικό φουντούκι σε κούπα αναμνηστική από το Άμστερνταμ, κρουασάν βουτύρου τίγκα στη νουτέλα, τζάκι, ζεστούλα, αφράτο πάπλωμα, κόκκινο κρασί και λίγο τηγανιά, λίγο κοτόπουλο ουγκρατέν και λίγα μπιφτεκάκια και γενικά  λίγο από όλα τα καλά. Α! Πήγα και σινεμά.Ήρθε όμως η Δευτέρα και ήρθε και μας σήκωσε.Τι τρέξιμο και άγχος κι αυτό Jah μου.Πρόβα- πρόβα, να πάρεις αντάπτορες , RCA plugs , να μην παίζει ο προτζέκτορας, να μην βγαίνει ο ήχος. Τελικά παίξανε όλα στο τέλος και ησύχασαν αφού με σκάσανε εμένα πρώτα! Να είμαι και στα φώτα, να λείπει και ο ηχολήπτης, να είμαι καρφωμένη στην πρόβα να δω πότε να κατεβάσω τη φέτα για τα φώτα, πότε να τα ανάψω, πότε θα σηκώσει το χέρι η πρωταγωνίστρια, πότε θα τελειώσουν το κομμάτι οι μουσικοί και πότε να ρίξω τα γαμημένα βίντεο να παίξουνε! Να τρέχω με τρία laptop να κρέμονται από πάνω μου πανικόβλητη, να διασχίζω την πόλη σαν τρελή, να καταλήγω να τρώω πέννες με κοτόπουλο και λευκό κρασάκι και στο καπάκι διπλό εσπρεσσάκι στο καφέ Theatro, με θέα το αρχαίο Θέατρο, την Έλενα, τον Θάνο, τον Δημήτρη και την πριγκίπισσα playmobil! Τρέλα και ψ-λ-κρυο μαζί! Να τρέχω με την Έλενα στα Tiger για τις τελευταίες λεπτομέρειες του σκηνικού, να κολλάμε αφίσες σε μαγαζιά, να γυρίζω σπίτι, να ξαναβγαίνω, να ανεβαίνω στο εφτά να πάω αλαφιασμένη στο σπίτι του φίλου μου του Γιώργου για βοήθεια  και να στρίβω το ένα τσιγάρο μετά το άλλο και να με παίρνουν τα πιο σημαντικά τηλέφωνα της ζωής μου σήμερα και να πρέπει να συνεννοηθώ μέσα σε αυτόν τον πανικό(κι όμως τα κατάφερα!) Αύριο πάλι πρόβα, ευτυχώς στις 15:30! Τάμα κάνω να δουλέψουν όλα ρολόι αύριο και αρχίζω κι εγώ τη νηστεία από Δευτέρα Παναγίτσα μου και λαμπάδα ανάβω και ότι θες. Αρκεί από αύριο να πάνε όλα καλά. Θέλω να έχω τον απόλυτο έλεγχο αλλιώς τρελαίνομαι, αυτό με έφαγε και λίγο το άγχος του πρωτάρη σε τέτοια πράγματα. Που θα πάει θα μάθω, ότι η τεχνολογία όσο καλά και να νομίζεις ότι την ξέρεις μπορεί πάντα να σε προδώσει εκεί που δεν το περιμένεις, ότι οι φίλοι τελικά θα είναι πάντα εκεί για σένα στη δύσκολη στιγμή(άρε Αχιλλέα με σώζεις) ότι η συνέπεια δεν είναι ένα χάρισμα που το διαθέτουμε όλοι και ότι ακόμη και ο πανικός που με πιάνει όταν είναι δημιουργικός καραγουστάρω!

Υ.Σ Η παράσταση τα σπάει, με τα παιδιά ρίχνουμε τρελό γέλιο... Από ότι ξέρω είναι ήδη μπίμπα αλλά για πάρτε τηλέφωνο όσοι θέλετε να κρατήσετε καλή θέση στο 6972859808, όσοι είστε σαν και εμένα της τελευταίας στιγμής, θα πιάσετε μπαρ και θα πίνετε και τα σφηνάκια σας, μια χαρά σας βλέπω! Η παράσταση γίνεται στο Stage Ήρας και Φιλίππου, κοντά στο ποτάμι! Σας περιμένουμε Σάββατο και Κυριακή στις 9:00. Αν θέλετε να γελάσετε πολύ και να περάσετε καλά μην την χάσετε. Εμένα θα με βρείτε πίσω από την κονσόλα!

Υ.Σ Αααα το Σάββατο μετά την πρεμιέρα έχει και after party στο Σταθμό Music Bar , μόνο τότε θα χαλαρώσω εγώ!

Smooth Operator

Η φίλη μου και φωνάρα Λίνα Νούτσου. Στο Σταθμό Music Bar στη Λάρισα... 

Happy Sunday

Sunday morning 

ΥΠΕΡπαραγωγής μιούζικαλ

Θα ανέβει στη Λάρισα

ΥΠΕΡπαραγωγής
μιούζικαλ του Νικόλα Μακρή και της Νάντιας Περιστεροπούλου

σκηνοθεσία ΝΙΚΟΛΑΣ ΜΑΚΡΗΣ
διεύθυνση ορχήστρας ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΤΙΣΤΑΚΗΣ
χορογραφίες ΦΑΙΗ ΣΟΥΚΟΥ
παραγωγή ΦΑΙΗ ΣΟΥΚΟΥ, ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΩΔΕΙΟ ΛΑΡΙΣΑΣ, ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ "ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ"

σκηνικά ΓΡΑΒΑΝΗ Χ, ΔΟΒΑ Σ, ΝΤΟΥΛΑΣ Ν
μακιγιαζ- κοστουμια ΛΕΙΒΑΔΙΩΤΗ Β
φωτογραφίες ALBANIS T
υποστήριξη παραγωγής ΚΟΥΣΤΑ Σ

παίζουν
ΜΠΑΚΑΣ Π, ΜΑΚΡΙΔΟΥ Α, ΜΩΡΑΪΤΗ Ζ, ΤΣΕΤΣΙΛΑΣ Α, ΓΚΑΤΖΑ Ε, ΣΑΜΑΝΤΖΗΣ Θ, ΝΟΥΤΣΟΥ Λ, ΤΣΑΤΣΑΝΑΚΟΣ Δ, ΛΑΠΟΥΣΗΣ Δ, ΓΚΙΤΣΗΣ Β, ΣΑΪΝΙΔΟΥ Σ, ΖΑΧΟΥ Μ, ΚΑΝΕΛΛΗ Α, ΜΠΑΓΙΩΡΓΟΣ Η, ΚΥΡΤΣΟΠΟΥΛΟΣ Μ, ΛΥΤΡΟΚΑΠΗ Ν, ΠΑΤΣΙΑΜΑΝΗ Κ, ΝΑΚΟΣ Κ, ΓΚΟΒΑΡΗ Σ, ΔΡΑΧΜΑΝΗ Ε, ΚΑΜΠΟΣ Κ, ΛΥΤΡΟΚΑΠΗ Μ, ΖΟΥΜΠΟΥΝΕΛΛΗ Μ, ΖΑΚΑΡ Σ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ Δ, ΘΕΟΔΩΡΟΥ Α

βίντεο ΝΙΚΟΛΑΣ ΜΑΚΡΗΣ

Μίμης Σουλιώτης

Will You Miss Me When I'm Gone

ΜΙΜΗΣ ΣΟΥΛΙΩΤΗΣ
ΟΔΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΥ

Περπατώ και αριθμολογώ: οδός Μακαρίου 15,17,21,27,
η δυστυχία φέρνει μια ροπή προς μονά μαθηματικά και 
υπερπέραντα.
Η δυστυχία είναι το καθεστώς, ο αρούφηχτος μαστός,
το ποθητό είναι μια μικρή αντάρα ευτυχίας ως αυθεντικός
μικροαστός
όταν αναδεύω τον καφέ με το σωστό κουταλάκι,

το δυσανάλογο,
τα κενά τρυφερότητας έτσι όρθιος, άνιφτος κι ακίνητος
σαν γέρικο παλιάλογο,
σαν καύμα εγκεφαλικό όποτε με βρούνε,
ο χοχλός και το φούσκωμα ευωδιαστό τρισάγιο-
οι χαρές και οι πίκρες θέλουν κουράγιο
και να πα' ν' απαυτωθούνε.

Δεν είναι που πήραμε τη δόση, ούτε που τραγουδάω στα σκουπίδια στο πεζοδρόμιο, "κάντε στην άκρη απόψε θα σας ξεπεράσω" κι αυτά κάθε μέρα όλο και περισσότερα γίνονται και όλο περισσότερο σαπίζουν, όλο και περισσότερο βρωμάνε. Όχι δεν είναι αυτό, ούτε ο ίδιος άστεγος που βλέπω κάθε μέρα στο κέντρο να κοιμάται πάνω τους πια. Είναι που σήμερα έμαθα για το χαμό ενός αγαπημένου μου δασκάλου.Ενός ανθρώπου από αυτούς που είναι τόσο γεμάτοι ζωή, χιούμορ, χαμόγελο και ενέργεια, με μια τόσο φωτεινή λιακάδα και τρυφεράδα στο μυαλό τους που σου δημιουργούν την ψευδαίσθηση πως δεν θα πεθάνουν ποτέ, πως κάπου, κάπως θα ζούνε αιώνια. Έτσι είναι όμως, μπορεί να μας λείψει η παρουσία του μα θα είναι πάντα "εδώ" μέσα από τα όμορφα ποιήματα του, από τον απέραντο λογοτεχνικό του σαρκασμό. Ήταν τόσο χαμογελαστός  άνθρωπος, εγώ έτσι θα τον θυμάμαι, να στέκεται όρθιος σε εκείνη την πόρτα της αίθουσας να χαμογελά και να καπνίζει... 

Φλώρινα 24-26 Ιουνίου 2011
CATULLIANA

Σε ηλικία 63 ετών πέθανε χθες το βράδυ, σε κλινική της Θεσσαλονίκης όπου νοσηλευόταν, ο ποιητής, πανεπιστημιακός και συγγραφέας Μίμης Σουλιώτης.

Γεννημένος το 1949 με καταγωγή από την Πελοπόννησο και το Μοναστήρι της πρώην Γιουγκοσλαβίας, είχε σπουδάσει Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Θεσσαλονίκης. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές σχετικά με τη Βυζαντινή Φιλολογία στη Βουδαπέστη, ενώ εκπόνησε και Διδακτορικό στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.

Είχε επιλέξει να ζει στη Φλώρινα και ήταν Aναπληρωτής Kαθηγητής του Τμήματος Νηπιαγωγών της Παιδαγωγικής Σχολής Φλώρινας του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και υπεύθυνος της βιβλιοθήκης του. Στη Φλώρινα, στο πλαίσιο του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, οργάνωσε και το πρώτο πιλοτικό πρόγραμμα δημιουργικής γραφής στα αγγλοσαξονικά πρότυπα με δίδακτρα και πολλούς καλεσμένους, ενώ ήταν και ιδρυτής του «Βαλκανικού Ασύλου Ποίησης» στις Πρέσπες.

Συμμετείχε στην έκδοση του περιοδικού «Τραμ» και ήταν υπεύθυνος της σειράς «Ανθολόγος Ερμής» στις εκδόσεις «Ερμής», αλλά και ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Συγγραφέων Δυτικής Μακεδονίας και μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.

Eίχε εκδώσει τις ποιητικές συλλογές «Σβούρα» (Τραμ, 1972), «Ποιήματα εν παρόδω» (Τραμ, 1974), «Βαθιά επιφάνεια» ( Κέδρος 1992), «Αβγά μάταια» (Ερμής, 1998), «Περί ποιητικής» (Ερμής, 1999), «Υγρά» (Ερμής, 2000), «Ήλιος στην σκοτία» (Ερμής, 2001), «Παλιές ηλικίες» (Ερμής, 2002). Τελευταία ποιητική του συλλογή ήταν η «Κύπρον, ιν ντηντ» (Μεταίχμιο, 2011).

Η κηδεία του θα γίνει αύριο, στις 3 το μεσημέρι, από τον μητροπολιτικό ναό του Αγίου Παντελεήμονα στη Φλώρινα.

Ήλιος στην Σκοτία

Αντίο Δάσκαλε... 

Μίμης Σουλιώτης, Ήλιος στην Σκοτία (22.)

Ο ήλιος ανατέλλει εδώ και δύει στην Αλαμπάμα,
τονώνοντας ξελιγωμένα μάτια:
Αλλού το όνειρο κι αλλού το θάμα,
στενάζει ο βετεράνος μετανάστης, Στα κομμάτια!
Οι σκέψεις του κατσιάζουν στο υποτιθέμενο χθες,
πτώμα εαυτού τού πλακώνει τη μνήμη–
ο κορμοράνος βολτάρει πάνω απ' τη λίμνη
και ας το σήκωνε το ειδεχθές.

Από τη συλλογή Ήλιος στην Σκοτία (2001)

Backstage Rωmios + Julietta

Αυτό είναι το κακό όταν έχεις την κάμερα στο χέρι... ούτε να γελάσεις δεν μπορείς! 

Ρωμιός και Τζουλιέττα backstage promo video

Ρωμιός και Τζουλιέττα...
Σάββατο 8 & Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012, 9μμ. 
Stage Club, Ήρας & Φιλίππου, Λάρισα
Είσοδος: 10€ με ποτό
Συντελεστές:
Πρωταγωνιστουν: Έλενα Γκατζά - Δημήτρης Φωτίου

Ιδέα - σενάριο: Έλενα Γκατζά
Σκηνοθετική επιμέλεια: Άκυς Μητσούλης
Μουσική επιμέλεια: Θέμης Σαμαντζής
Κινησιολογική επιμέλεια : Φαίη Σούκου
Επιμέλεια Βίντεο- Μοντάζ: Σοφία Χολέβα
Βιντεοσκόπηση: Λευτέρης Τσιάμης
Σκηνογραφία - Αφίσα: Δημήτρης Λαπούσης
Κοστούμια: Ελένη Ψύρρα
Επιμέλεια μακιγιάζ: Τόνια Μπατρακούλη
Φωτογραφία: Μαρία Γώγου
Επιμέλεια Προώθησης: Θάνος Γκουρομπίνος (Τηλέφωνο Επικοινωνίας 6972859808)

Με λένε Σοφία και είμαι καλά!

Διαβάστε το άρθρο εδώ 

Αποσιωπημένες πράξεις

Ράβω τις αποστάσεις

Η μοναχικότητα δεν φαντάστηκα ποτέ πως θα έμοιαζε με αντιζηλία.

Ανύπαρκτος, σχεδόν ένα τίποτα, κι όμως αυτόχθων 

στις αποσιωπημένες σου πράξεις.

Σε διανύω.

από την Μικρή διαθήκη που θα εκδοθεί τον άλλο μήνα από την Περισπωμένη
Γιώργος Λίλλης 

To Imagine κυκλοφόρησε σήμερα!

Φορητή Μπετονιέρα

Λογοτεχνία ή Τεχνολογία ή και τα δυο μαζί;

Ελάτε κι εσείς στην  φρεσκογεννημένη μας ιδέα! Η Φορητή Μπετονιέρα ήταν μια ιδέα του Γιώργου Σαράτση που την μοιράστηκε μαζί μου σε έναν πρωινό καφέ κάπου στη Δευκαλίωνος εδώ στη Λάρισα.  Η φορητή Μπετονιέρα δεν είναι παρά μια λογοτεχνική και όχι μόνο διαδικτυακή γωνιά. Ένα Λογοτεχνικό ιστολόγιο; Ίσως. Μα πάνω από όλα ένας μικρός χώρος που θέλει να αποτινάξει από πάνω του της μπετονιέρα το Γκρι...

Επισκεφτείτε κι εσείς την φορητή Μπετονιέρα εδώ 

Περιμένουμε τα κείμενα σας στο foritibetoniera@gmail.com

Μπες κι εσύ στην Μπετονιέρα, σε περιμένουμε... 

ΡωΜιόΣ και JuLieTTA_video shooting backstage

Κυκλοφορεί στις 15 το Imagine Νοεμβρίου

7 Χρόνια "Εκπαιδευμένοι στο οίδημα"

13 Νοεμβρίου 2005-13 Νοεμβρίου 2012 και συνεχίζουμε... 

Τρίτη και 13 και εφτά χρόνια "Εκπαιδευμένοι στο οίδημα". Ένα οίδημα που μεγαλώνει κυριολεκτικά και μεταφορικά! Ναι ήταν πριν από εφτά χρόνια ένα απόγευμα της 13ης Νοεμβρίου, στο φοιτητικό μου σπίτι όταν παρέα με τον Μιχάλη ανέβασα την πρώτη μου ανάρτηση σε αυτό εδώ το  blog. Προφανώς και έχουν αλλάξει πολλά από τότε στη χώρα, στον πλανήτη, στις ζωές όλων μας, όμως οι μεγάλες αλήθειες ήταν και θα είναι πάντα οι ίδιες ανεξάρτητα από τις όποιες κρίσεις και αυταπάτες κι αν περνούμε και θα είναι πάντα κάπου εκεί μπροστά μας και θα περιμένουν να τις ανακαλύψουμε, να τις αγκαλιάσουμε και να τις αποδεχτούμε.

Εφτά χρόνια blogger εδώ στην ήσυχη διαδικτυακή γωνιά μου αυτό που κατάλαβα είναι ότι υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που γράφουν υπέροχα και ξέρουν να εκφράζουν τα προβλήματα τους, τον νταλκά τους και ότι άλλο βάλει ο νους σας με απίστευτο ταλέντο και μαεστρία αλλά υπάρχει ένα μεγαλύτερο ποσοστό ανθρώπων, αρκετά μεγαλύτερο δυστυχώς που αδυνατούν να εκφραστούν μέσω του γραπτού λόγου για απλά καθημερινά πράγματα. Ναι δεν μιλάω για ανάλυση ποίησης ή υψηλής λογοτεχνίας, μιλάω για το απλό τ και α τα!

Δεν ξέρω τι φταίει, το έχω εντοπίσει εξάλλου και σε διαφορετικές ομάδες ανθρώπων. Δεν είναι δηλαδή μονάχα οι Άκα-Μπούκα , ποδόσφαιρο, ξύλο, γήπεδο, τζατζίκι και στοίχημα που πέρα από αυτό δεν μπορούν να ολοκληρώσουν ούτε πρόταση, χωρίς ορθογραφικό, συντακτικό, νοηματικό λάθος είναι και οι άλλοι, οι και καλά σπουδαγμένοι, που μιλάνε μόνο μέσα από τσιτάτα.  Αν τους έβαζες να γράψουν κάτι έξυπνο από μόνοι τους είμαι σίγουρη ότι ακόμα θα χτυπούσαν τη μύτη από το μολύβι τους στο χαρτί ή για να πούνε απλά πράγματα θα έπρεπε να σου γράψουν ολόκληρο κατεβατό σε στυλ έκθεσης που γράφαμε στο λύκειο και  πιστέψτε με θα είχατε βαρεθεί την ανάγνωση πριν καν ολοκληρώσετε την πρώτη παράγραφο.

Ναι μπορεί να απαιτεί γνώσεις, παίδευση και ταλέντο για να γράψεις και να ξεχωρίσεις καλή λογοτεχνία αλλά νομίζω ότι είναι θέμα "στοιχειώδους παιδείας" το να μπορείς να επικοινωνείς και να εκφράζεσαι με απλά λόγια και να γίνεσαι κατανοητός από τους άλλους αλλά φαίνεται ότι μέχρι κι αυτό για να το πετύχεις στις μέρες μας για μερικούς φαντάζει ακόμη άθλος..

Θα φταίει μάλλον που μεγαλώσαμε μαζί με την ιδιωτική τηλεόραση δεν εξηγείται αλλιώς!

Χρόνια πολλά στο μπλογκάκι μου λοιπόν και να το έχω πάντα εδώ για να το γεμίζω με τις σκέψεις, τις ιδέες, τις εικόνες και τα όνειρα που θα έρθουν ! Εύχομαι να συνεχίσει να έχει αυτή την ξεχωριστή, μοναδική του θέση στη ζωή μου αλλά και στο χάος του διαδικτύου και να είμαι καλά να το γεμίζω με όσο πιο όμορφες αναρτήσεις μπορώ!!!

Η φωτογραφία τραβήχτηκε 13 Νοέμβριου 2005 στο καφέ Κουρσάρος.

Μετά από αυτό τον καφέ γεννήθηκε το "Εκπαιδευμένοι στο οίδημα" !7 χρόνια μετά, εκείνο που διαπιστώνω είναι ότι παραμένω ένα παιδί.