Aσημένια Τρένα...

«Μια από αυτές τις νύχτες που ονειρεύεσαι ασημένια τρένα, θα ανάψω μια φωτιά και θα με δεις να τρέχω δίχως φρένα. Θα κάψω αυτό τον χάρτινό ουρανό.» Η έμπνευση μου τις τελευταίες μέρες είναι υποτονική , αλλά ευτυχώς είναι η μόνη ! Δεν υπάρχει πια τίποτα για να παραπονεθώ. Ο καιρός της αναχώρησης μου έφτασε, σε δυο μέρες θα ταξιδεύω και όσο θα απομακρύνομαι από δω θα ανακουφίζομαι, θα παίρνω βαθιές ανάσες , το διάλλειμα που ζητούσα τόσο καιρό έφτασε . Υποψιάζομαι ότι θα λείψω καιρό από τις έγνοιες ,από το άγχος της καθημερινότητας , από τα πρέπει , από το μπλοκ ! Πρώτη φορά εκτιμώ τόσο ένα διάλλειμα :)
Χμ! Τέλεια με περιμένει ένα γεμάτο ψυγείο, το πορτοφόλι μου κι αυτό περιμένει να γεμίσει , και όχι δεν θα πω τα κάλαντα σε κανέναν : Ρ Θα δω τόσους ανθρώπους που μου έλειψαν πραγματικά , βέβαια δεν θα αποφύγω να δω κι άλλους τόσους που μου είναι εντελώς αδιάφορη η παρουσία τους , αλλά τι να κάνουμε όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι! Θα σπαταλάω το χρόνο μου σε πολύ σημαντικά πράγματα.
Θα ξεσκίζομαι στο τάβλι, στον ύπνο, στα χαρτιά, θα πιω όλη την παραγωγή καφέ που έμεινε από το 2005, θα γυρίσω ότι παλιό και καινούργιο υπάρχει από κλαμπ και ζούκια και θα πιω ότι μπόμπα υπάρχει ! Θα ψωνίσω όλη την αγορά ,θα πάρω δωράκια για τα αγαπημένα μου πρόσωπα , θα επισκεφτώ επιτέλους το πιο χλιδάτο κομμωτήριο να βάψω και να κόψω αυτό το άμοιρο μαλλί μου ,που σε λίγο θα φτάσει στο πάτωμα και που η ρίζα κατάντησε ανταύγεια! Φυσικά δεν θα παραλείψω να επισκεφτώ τους ναούς Hondos Center και Soula! Θα ξεσκιστώ να παίζω μπιλιάρδο στη τρίγωνη, εντάξει το δηλώνω είμαι άσχετη , αλλά επιμένουν να με παίρνουν μαζί τους να παίζουμε!
Ένα πρωινό θα ξυπνήσω από τις τέλειες μυρωδιές που θα έρχονται από τη κουζίνα της μαμάς Λίτσας , θα χωθώ στα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες ,μιαμ…. Θα κερδίσω στα χαρτιά που σίγουρα θα παίξω γιατί έτσι κι αλλιώς χάνω στην αγάπη! Θα κερδίσω εγώ το φλουρί της βασιλόπιτας , το έχω προαίσθημά, πώς το λένε, και στη γιορτή που father Bill-hol, θα φροντίσω να κοιμάμαι ακόμα κι όταν θα πλακώσουν όλοι οι επισκέπτες και όλο το σόι!
Θα μπω επιτέλους σε ένα τρένο της προκοπής και θα ταξιδέψω χωρίς αποσκευές για το βορρά, θα μπω στο Γρηγόρη και μαζί με τους άλλους εθισμένους θα καπνίζω σαν τον τσούστη στη λούφα μιας και όταν θα έρχεται ο σεκιουριτάς θα μας κάνουν νόημα και θα τα σβήνουμε μέσα σε πλαστικά ποτήρια με νερό , αλλά έτσι κι αλλιώς δεν θα μπορεί να μας δει μέσα από τους καπνούς ! Θα πάω αμέσως στο κοσμοράδιο να πάρω τη Βασιλική που μόλις θα έχει τελειώσει από τη σκυλάδικη εκπομπή της και θα αράξω για ώρες στο σπίτι της Σβώλου, θα βγω στο μπαλκόνι του όγδοού και θα αρχίσω να τραγουδάω : I love you baby and if it’s quite alright I need you baby to warm my lonely nights! I love you baby trust me when I say : I love you baby don’t bring me down I pray! Oh pretty baby , now that I found you , stay and let me love you baby, let me love you !

Λάρσα ,Λάρσα , σε είδα και coolάρσα .

Σας ενημερώνουμε ότι ο λέβητας χάλασε και θα τον αντικαταστήσουμε. Για καμιά εβδομάδα δεν θα έχετε καλοριφέρ και προβλέπεται να τον δαγκώσετε από το κρύο . Τώρα που χάλασε ο καιρός και βρέχει από το πρωί μέχρι το βράδυ ασταμάτητα! Εδώ ταιριάζει το «Καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι!» Επιστράτευσα ότι υπήρχε σε ηλεκτρικό καλοριφέρ, ηλεκτρικές σόμπες , και τα σχετικά . Εξάλλου σε μια εβδομάδα προβλέπεται να βρίσκομαι στη μαμά πατρίδα Λάρισα για ανεφοδιασμό και μετά θα ανηφορίσουμε και στα πιο βόρεια ! Πλησιάζει η στιγμή που θα πιω τον καλύτερο φραπέ , στη φραπέ πρωτεύουσα του σύμπαντος . Στη Λάρισα δηλαδή και συγκεκριμένα στη πλατεία ταχυδρομείου , που έχει τη μεγαλύτερη κατανάλωση φραπέ στον κόσμο και έχει πάρει χρυσό μετάλλιο από τη Nestle ! Κάθε ώρα, κάθε στιγμή , από τις 7 το πρωί έως τις 3 το βράδυ, ο σωστός Λαρισαίος ρουφάει … Πολύς φραπές, πολύ νυφοπάζαρο, πολύ μπανιστήρι ! Όλα μεγάλα, παχιά και υπερβολικά ! Αυτή είναι η Λάρισα , αυτοί είμαστε οι Λαρισαίοι !. Η πόλη, ο παράξενος καιρός , η προφορά , το γάλα στο φραπέ , όλα στη Λάρισα μοιάζουν σαν να υπακούν στη λογική του thing big. Εξ ου και Λάρσα ,Λάρσα , σε είδα και coolάρσα . Έχουμε το μεγαλύτερο σε διάρκεια μεσημεριανό ραχάτι παγκοσμίως . Το λαρισαϊκό αρακλαμαντάν στα τσιπουράδικα. Το τσίπουρο το μεσημέρι επιβάλλεται, είναι θεσμός . Επίσης, το μεγαλύτερο « χτύπημα» κατά του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού έγινε στη Λάρισα .
Στη Λάρισα έκλεισαν τα « Wendy’s», τα «Everest» και χαροπαλεύει από την αναδουλειά το «McDonald’s» Δεν ευθύνονται τρομοκράτες σιίτες μουσουλμάνοι , αλλά τα πολλά Goody’s που αυξάνονται και πληθύνονται , το θεϊκό Hot Dog από το All Day , το σπέσιαλ μπιφτέκι στην οδό Κούμα, του πιο παλιού φαστφουντάδικου «Ολύμπιον» . Τα ψητάδικα της οδού Πανός , με αρνί, κοκορέτσι, κεμπάπ, όλα ντόπια, όλα θεσπέσια . Στην οδό Δήμητρας , με το σουβλάκι-λουκουμάκι του «Παράξενου». Στην οδό Μανδυλαρά , στο after σουβλατζίδικο το «Ελιξίριο». Το μεγαλύτερο πλήρες μενού είναι εδώ, θάνατος στα Gilli Diet : Πατσάς στου «Κλάρας» στο Αλκαζάρ (πλατεία Εργατικής Πρωτομαγιάς ). Ολόπαχο κατσικίσιο τυρί «Αγουρογιάννης» στην οδό Πανός ,σλόγκαν «Καθένας στη δουλεία του κι ο βλάχος στα τυριά του.»Και για το τέλος το καλύτερο . Μιλφέιγ «Κωνσταντινίδης» . Δεν είναι μόνο αυτό, η Λάρισα . Έχεις πολύ μεγάλη πιθανότητα να πετύχεις το τελευταίο κομμάτι από τη νέα κολεξιόν του Armani, στους πεζόδρομούς Κούμα, Μεγάλου Αλεξάνδρου, Ερμού, και στις οδούς Κύπρου και Βενιζέλου . Η Λάρισα κάνει τρελό shopping και τα επώνυμα brands αστράφτουν σαν το σπαθί του καβαλάρη, σαν τη φωτιά. Έχουμε φράγκα τελικά ε; Ο μεγαλύτερος θρήνος και κλαυθμός που γνώρισε η πόλη, μετά από την ανακοίνωση του Κώστα Γκουσγκούνη πως σταματάει τον κινηματογράφο, ήταν όταν έκλεισε ο «Απόλλωνας», το θρυλικό τσοντάδικο της οδού Μανωλάκη. Για ιστορικούς λόγους αναφέρω ότι ο Γκουσκούνης είναι Λαρισαίος . Μεγαλύτερη πανλαρισαική χαρά, μετά από εκείνη της κατάκτησης του πρωταθλήματος και του κυπέλλου από την ΑΕΛ ,ήταν το ντεμπούτο –εξώφυλλο της Ματίνας Γκλιάου στο ελληνικό «Playboy» . Ντόπιο αστέρι ,κορμί φιδίσιο, φοιτήτρια σήμερα στη Νομική Αθηνών . Εδώ θέλω να δώσετε προσοχή αγαπητοί μου . Θα αναφέρω τις μεγαλύτερες καλτ φυσιογνωμίες της Λάρισας , και μόνο όποιος έχει ζήσει σε αυτή τη πόλη θα με καταλάβει. Ο Μάκης ο Μπαταρίας , που μπαίνει στις καφετέριες με το ράδιο αγκαλιά ζητώντας Varta. Ο Γιάννης ο Πάρε Πάρε, που πουλάει μπιχλιμπίδια σε πάγκο, φόλα μητσοτακικός . Ο Πάρε Πάρε στήνει την πραμάτεια του κοντά σε περίπτερο που ο ιδιοκτήτης του είναι φτυστός ο Μητσοτάκης . Ο τροχονόμος , που σφυρίζει με τα χείλια του όπως οι κανονικοί τροχονόμοι με σφυρίχτρα. Ο Κάηκα Κάηκα, ο καστανάς της γωνιάς Ρούσβελτ και Κούμα . Τους ξέρει όλη η πόλη!
Στη Λάρισα υπάρχει επίσης, το μεγαλύτερο αναμνηστικό μιας εποχής που τελείωσε, είναι το μπουζουξίδικο «Φάληρο». Το τελευταίο πιατάδικο της επικράτειας , με τραπέζια βιδωμένα και ίδια τραπεζομάντιλα από το 60 . Εδώ κάποτε ο ντόπιος αοιδός Κωτσόπουλος είπε: «Κάθε μέρα σας τραγουδάω σήμερα θα σας κατουρήσω» Και το έκανε, και φυσικά τον χειροκρότησαν και συνέχισαν να του πετούν λουλούδια και πιάτα …. Κομμάτια όλοι….. Στη Λάρισα υπάρχει και ο μεγαλύτερος κιθαρίστας ακόμα και από τον Έρικ Κλάπτον . Ζαγκόρ κατά κόσμον Τάκης Ζακαδούλας . Έμαθε να παίζει ροκ , μπλουζ και τζαζ κάτω από το κρεβάτι. Γέμιζε πλατείες παίζοντας Doors , όταν στην Ελλάδα ακούγανε Charms και «να βγάλουμε ψεύτη το χρόνο τον κλέφτη .» Συνεχίζει ακάθεκτος τον προσκυνάμε ! Μεγαλύτερος φαν του Θανάση Παπακωνσταντίνου , επίσης Λαρισαίου ,μετά τον Γιώργο Μπούτο του ξενοδοχείου «Δοχός», ο Μάκης , ιδιοκτήτης και d.j του θρυλικού εντεχνάδικου «Μαντάτο». Μπορεί να βάλει πέντε Θανάσης και εφτά Μάλαμας στο καπάκι . Μεγαλύτερο ροκ μπαρ , το «Aztec», το καλοκαίρι το μπαρ μετακομίζει στην παραλία της Βελίκας με το όνομα «Zanzibar», αρέ τι κέφια έχω κάνει εγώ στο Zanzi ,μόνο ο Θεός το ξέρει!
Μεγαλύτερη απομίμηση διαδρομής Κάννες-Κυανή Ακτή-Σέν Τροπέ-Ριβιέρα , για τους Λαρισαίους είναι αλλιώς . Κόκκινο –Νερό-Κουτσουπιά- Βελίκα- Αγιόκαμπος . Και κάπου εδώ πριν κλείσω αυτή τη mini αναφορά μου για τη βασίλισσα του κάμπου γιατί αν συνεχίσω θα το ξημερώσουμε σας προσφέρω δωρεάν το επεξηγηματικό λεξικό της λαρισαϊκής διαλέκτου , μπας και αρχίσει κανείς να διαβάζει το μπλοκ μου!
Χλιμούρ’ (ζέστη, κουφόβραση), γκαργκαλιάνγκος (καρωτίδα), τσούρνιαξέ(έτσουξε) τζουνάει (γρατζουνάει), τσούρλα(μεθυσμένος ,λιώμα), παταριά(φάπα, χαστούκι), πρέκνας (βρομιάρης )κλιτσινάρ’( κνήμη), τσάτσαλός (σουρωμένος ) τσατσαρλιάστηκα(ήπια τα τερλίκια μου ) μπισλίκ’ (παιδική κούνια), τσουτσουλώνομαι (ντύνομαι, περιποιούμαι και ετοιμάζομαι για νυχτερινή έξοδο) κουρκουτάω (ανακατεύω) βηχούσα (αόριστος του ρήματος βήχω ) !
Άντε να αρχίσω να τσουτσουλώνομαι για έξω… Φιλάκια μωρά μου…
Τον έχω δαγκώσει ανάθεμα το λέβητα !

Η ζωή τραβάει την ανηφόρα ...

Το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι! Μωρέ το καλό το παλικάρι μπορεί να ξέρει κι άλλο μονοπάτι και λιγότερο δύσκολο και όχι τόσο ανηφορικό όπως το μονοπάτι που διάλεξα εγώ , αλλά από ότι ήδη αχνοφαίνεται καλός έκανα και πήρα την ανηφόρα ! Αλάνι για μένα, όποιος κάθεται και του έρχονται όλα όπως τα θέλει ! Και η ζωή τραβάει την ανηφόρα που λέει και ο Ρίτσος. Τόσο καιρό σας παραπονιόμουνα , και μετά συγχωρήσεως, σας τα είχα πρήξει συνέχεια με τα ίδια και τα ίδια. Σας έλεγα ότι μου βγαίνει η πίστη , ότι δεν έχω χρόνο να ανασάνω και όλα τα σχετικά ! Αλλά από ότι ήδη κατάλαβα, όλο αυτό είχε κάποιο νόημα . Ας ξεκινήσουμε από τη σχολή, που μου έφαγε το συκώτι .Ένα μάθημα το έχω περάσει και με βαθμό το Δημιουργικό σχεδιασμό Μακέτας ,από τώρα !Βέβαια για να μπορώ να λέω τώρα ότι το πέρασα μου έσπασε η χολή ,έπαθα 2-3 κρίσεις πανικού για να τα προλάβω όσα ήθελα ο Στεργίου, κι αυτός όντως ζητούσε εξωφρενικά πράγματα σε ελάχιστο χρόνο! Ακόμα και ένα εργαστήριο που θα βαθμολογηθούμε με αρνητική βαθμολογία, δηλαδή στο ένα λάθος έξω δυο σωστά, κι εκεί έχω ελπίδες κι ας είναι β…ούρτσα ! Δεν κάνω μεγάλες δηλώσεις από τώρα γιατί δυστυχώς σε αυτή τη ζωή μετριόμαστε εκ του αποτελέσματος! Τι κι αν παίξεις καλύτερη μπάλα σε έναν αγώνα , άμα δεν βάλεις γκολ δεν έχει νόημα ! Τι κι έτρεχα σε αυτό το εξάμηνο σαν το σκυλί παρακολουθούσα ότι περισσότερο μπορούσα ,έκανα όλες τις εργασίες κι ας μην είχα χρόνο να φάω !! Αν δεν τα πάμε καλά στην εξεταστική ποιο το νόημα όλων αυτών; Είπαμε δυστυχώς δίνουμε μεγάλη σημασία στο αποτέλεσμα ,πάντα θέλουμε περισσότερα! Κι όμως και το ταξίδι έχει νόημα για να φτάσεις στο στόχο σου ! Το ταξίδι για μένα έχει και την περισσότερη σημασία ,μέσα από αυτό ήδη βγαίνεις πιο ώριμος ! Αρκεί να μη μένεις στον ίδιο σταθμό για πολύ ! Θα μου πείτε και πέρυσι που δεν ζορίστηκα πήρα πολλά μαθήματα και που ήμουν φλου ! Να λοιπόν και ο παράγοντας τύχη !Όπως και να το κάνουμε παίζει και αυτός μεγάλο ρόλο, αν και βέβαια δεν μπορώ να συγκρίνω τα περσινά μαθήματα με αυτά που έχω τώρα! Και με την εκπομπή διαλέξαμε το δύσκολο δρόμο, και καλά, για να έχουμε ποιότητα και ελευθερία έκφρασης και να είναι μια παραγωγή εξολοκλήρου δικιά μας . Κι εδώ πιέστηκα αρκετά, και ας γούσταρα την όλη φάση τρελά . Είχες των κάθε τατάκα να σου λέει το μακρύ του και το κοντό του, εδώ χρειάζονται οι καλές δημόσιες σχέσεις ! Κι όμως μετά από τόσα χρόνια που έκανα την Rock Αποπλάνηση σπίτι μου ,τώρα βγαίνει στον αέρα ! Σιγά –σιγά τα πράγματα μπαίνουν στη σειρά τους , κι αλήθεια σας το λέω αγαπημένα μου παιδιά , κανένας δεν ήρθε να μου χτυπήσει την πόρτα και να μου τα φέρει έτοιμα ,ούτε κατέβηκε ο Άγιος Βασίλης με τα δώρα και μου έκανα ότι ρουσφέτι του ζήτησα . Για να γίνουν όλα αυτά χρειάστηκε άπειρος χρόνος ,άπειρο δόσιμο ψυχής σε όλα , τρομερή υπομονή . Χρειάστηκε να βρω πολλές αρετές που μου ήταν άγνωστες ,να προσπαθήσω όσο μπορούσα για να τα κατακτήσω αυτά . Βέβαια παραμέρισα πολλά άλλα πράγματα όπως την προσωπική μου ζωή , τον ελεύθερο μου χρόνο, τον ύπνο μου. Θα μου πείτε στην τελική αξίζουν όλες αυτές οι θυσίες ; Στην τελική δεν κέρδισα και κανένα μετάλλιο , αυτό που έπρεπε να κάνω έκανα. Κι όμως για μένα είναι άθλος, που προγραμμάτισα το χρόνο μου που πιέστηκα για να έχω αυτά τα αποτελέσματα . Στην τελική μερικές φορές, πρέπει να υποχρεώνουμε τον εαυτό μας να μπεί στη διαδικασία της επιλογής, της προτεραιότητας . Πολλά καρπούζια σε μια μασχάλη δε γίνεται. Κάτι πρέπει να θυσιάσουμε. Θέλω να πάω μπροστά , θέλω να προχωρήσω, να δω τα όνειρα μου να πραγματοποιούνται . Και όπως μου έλεγε και πάντα ο φίλος Νικολάκης , τα όνειρα θα πάρουνε εκδίκηση !
Και όντως για να πάρουν εκδίκηση δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα , κι όμως γίνεται, αρκεί να μην μένεις παθητικός σε αυτά που θέλεις . Πρέπει να τα διεκδικείς κάθε μέρα. Δεν μπορεί , κάποτε θα σου κάτσει και εσένα ένα! Με το να κάθεσαι να κλαις πάνω από το χυμένο γάλα( κι αυτό μου το έλεγε ο Νικολάκης ) δεν γίνεται τίποτα . Προχωράμε λοιπόν . Κανείς δεν μας είπε πως ο δρόμος είναι στρωμένος με ροδοπέταλα . Πόσο μάλλον μας έχουν εγγυηθεί για το αντίθετο . Κολυμπάμε στα βαθιά λοιπόν και δεν μπορεί κάποτε θα βρούμε και το ομορφότερο λιμάνι για να αράξουμε , για να λιαστούμε !!

Who can say where the road goes

Who can say where the road goes, where the day flows, only time, and who can say if your love grows as your heart chose, only time… Αγαπημένοι και ταλαιπωρημένοι μου αναγνώστες, η sophie_jamaica είναι εδώ για να σας δώσει κουράγιο και να δείτε πως υπάρχουν και χειρότερα εκεί έξω ! Σας γράφω με ανοιχτή μπαλκονόπορτα και ας είναι Δεκέμβρης ,πέρα από το ότι έχει ζέστη δεν άνοιξα τα παράθυρα γιατί έχω εξάψεις και ούτε περνάω την κλιμακτήριο! Ναι ο καιρός εδώ είναι ανώμαλος όπως και ο τόπος και οι άνθρωποι ,αλλά αυτό εμένα ποτέ δεν με πείραξε γιατί ποτέ κι εγώ δεν θεωρούμουνα και από τους πολύ νορμάλ, λίγο τρελή, λίγο νιαου-νιαου, λίγο νεκρόφιλη, όλα τα είχα ! Σήμερα στις αποθήκες του ΟΣΕ πίσω ακριβώς από το σπίτι μου έχουν συναυλία κάτι συγκροτήματα από τη σχολή και όχι μόνο, και παίζουν καλά ροκάκια ! Δεν αξιώθηκα να πάω αν και με τραβούσαν γιατί έκανα την εργασία του Παναγιωτόπουλου, περί Διαχείρισης Ανθρωπίνων Πόρων και τα σχετικά! Μπορεί να μου βγήκε η πίστη ,αλλά πάλι έγραψα η ρουφιάνα, με θαυμάζω!!!!! Τελικά έχω γίνει και μεγάλη φλωρίμπα πρέπει κάποιος να με επαναφέρει στην τάξη ! Κι έτσι λοιπόν είπα να κάτσω να γράψω αυτό το μπλοκ ακούγοντας κλασσικά ελληνικά και ξένα κομματάκια rock που έρχονται από το μπαλκόνι μου. Με τη μουσική που μεγάλωσα ουσιαστικά ,με τη μουσική που ωρίμασα !!!! Ω! Να τώρα παίζουν ένα από τα αγαπημένα από Τρύπες και αφιερώνεται εξαιρετικά στον dimitri_alco_hol : Εδώ δεν πιάνουν οι κατάρες δεν πιάνουν οι ευχέςεδώ το τώρα ζητιανεύει λίγη πίκρα απ' το χτεςεδώ οι άγγελοι δεν κλαίνε ούτε γλύφουν πληγέςεδώ η θλίψη δεν κερδίζει ποτέ Εδώ οι μέρες ταξιδεύον σαν χελώνες νεκρέςκι εγώ τρικλίζοντας τις ακολουθώεδώ οι σκέψεις ζωντανεύουν ναυάγια πυρκαγιέςκαίγομαι ολόκληρος εδώ και ξανασβήνω εδώ Εδώ οι νύχτες δεν διψάνε γι' άλλες άγριες γιορτέςμονάχα σκιάχτρα τραγουδάνε με καρδιές δανεικιέςεδώ πεθαίνουν νυσταγμένοι οι τελευταίοι εραστέςεδώ η θλίψη δεν κερδίζει ποτέ Χμ… Ανέφερα πριν ότι η συναυλία γίνεται στις παλιές αποθήκες του ΟΣΕ. Σε αυτό, κάνω μια παύση για να πω ένα μεγάλο μπράβο σε όλους τους ανθρώπους που δούλεψαν για να αλλάξει ριζικά ο χώρος αυτός(μέσα σε αυτούς και ο φίλος μου και συμφοιτητής μου Loon που με τις εικαστικές του παρεμβάσεις, όντως άλλαξε το χώρο ) και να φιλοξενεί πλέον σε καθημερινή βάση πολιτιστικά δρώμενα . Όντως τόσο καιρό έμενε ένας τόσο μεγάλος χώρος ανεκμετάλλευτος. Δεν ξέρω από πού να αρχίσω και που να τελειώσω. Από το 8 Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Πύργου-Ολυμπίας, από τη συναυλία που πρώτα έδωσε εδώ η ορχήστρα της Δ.Ε.Η, (μη γελάτε εγώ είχα πάει και οι τύποι από τη Δ.Ε.Η μαμούσαν!),από τις εκθέσεις φωτογραφίας πάμπολες που έχουν περάσει, από τη συναυλία punk συγκροτημάτων όπως οι Χάσμα, οι Kill the Cat και οι Τίποτα. Μην γελάτε. Σας φαίνονται δεδομένα και απλά; Ο Πύργος είναι επαρχία, και επαρχία με όλη τη σημασία της λέξης ,οπότε όλα όσα αναφέρω πριν ένα χρόνο κι όλας φάνταζαν όνειρο θερινής νυχτός !!!! Συνεχίζω με την έκθεση Ζωγραφικής με έργα από σπουδαστές της σχολής μας από το πρώτο εξάμηνο από το μάθημα ελεύθερου σχεδίου(μη γελάσετε και πάλι, πήρε να εκθέσει και δικά μου έργα παλιά, που μου τα είχε κάνει όμως ο φίλος μου ο Εvans!!!!!) Βέβαια η έκθεση θα γίνει 22/12 και ναι δεν θα είμαι εδώ γιατί τελικά μαζευτήκανε υπογραφές και το τμήμα θα κλείσει 16/12 !!!Γιούπι ! Σαλόνικα σου’ρχομαι ! Επιτέλους !Φτύστε με μονάχα να μην με ματιάσετε και γίνει πάλι κάτι και δεν πάω, θα γίνει πανικός !!! Όσο για τη σημερινή μέρα, ήμουν από το πρωί στο πόδι για κάτι δουλίτσες 11-1 μάθημα Τεχνολογίες Εκπομπής C > R , Χωρητικότητα καναλιού μεγαλύτερη η ίση (δεν μου έβγαινε στο σηματάκι ) του ρυθμού εκπομπής !!! Τρέχα γύρευε ! Ξέγνοιασα από τα μαθηματικά και άρχισα της Φυσικές, τα κύματα και τα δίκτυα στα γεράματα ! Αφού είπαμε βλέπω φυσική και φρικάρω ! Το μικρότερο βαθμό που είχα γράψει στις πανελλήνιες στη Φυσική ήταν !!!! Γκρρρρρρρ……. Τα νεύρα μου !!!!!χεχεχε! Το κορυφαίο όμως δεν το είχα ζήσει ακόμα … Από τις 1:00 μέχρι τις 6:30 ,χωρίς να φάω τίποτα, ούτε να πιω, χωρίς να κατουρίσω , ήμαρτον χωρίς να καπνίσω το σημαντικότερο (η φρικαρισμένη!) κλείστηκα σε ένα τυπογραφείο και με το φίλο Σάκη καθόμασταν πεντακόσιες ώρες στο Corel να κάνουμε τη μακέτα γάλακτος για τον άλλο το μαλάκα τον μην πω τώρα ! Ναι καλά ακούσατε έφτιαξα κουτιά για φρέσκο γάλα για εταιρίες ήμαρτον! Εδώ κι αν μου βγήκε η πίστη ! Θα μου πείτε βέβαια τώρα καλά κορίτσι μου, εσύ σπουδάζεις κάτι συγκεκριμένο ή είσαι πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης ! Το δεύτερο είμαι ούτως η άλλως, και πολυτεχνίτισσα όσο κι αν με βάζουν με το ζόρι να γίνω δεν γίνομαι !!! Αλλά αυτά κάνουμε εδώ ότι να’ναι είναι η σχολή έχει τα πάντα μέσα και τα περισσότερα δεν τα πολύ γουστάρω. Αλλά τέτοια φλωρούμπα που είπαμε ότι έγινα, θα δεις το καλό μονάχα που βλέπω είναι ότι θα περάσω αρκετά μαθηματάκια πάλι ! Άντε σιγά-σιγά να κλείνουμε! Οι εργασίες μια-μια, σιγά-σιγά παίρνουν το δρόμο τους ,λιγοστεύουν οι εκκρεμότητες και αργά αλλά σταθερά ο δρόμος για το αλλού και για την απόδραση που ζητούσα πλησιάζει ,μου φαίνεται θα αγγίξω τις βαλίτσες μου και θα βάλω τα κλάματα από χαρά αυτή τη φορά ! Λοιπόν φιλιά στις γλάστρες χαιρετισμούς στο πιάνο !!!!! Πάω για νάνι αύριο ξημερώνει μέρα με πολύ δουλεία αλλά δεν κωλώνω πια ,οι μέρες φτάνουν !!!!!Καληνύχτα
Who can say where the road goesWhere the day flows, only timeAnd who can say if your love growsAs your heart chose, only timeWho can say why your heart sighsAs your love flies, only timeAnd who can say why your heart criesWhen your love lies, only timeWho can say when the roads meetThat love might be in your heartAnd who can say when the day sleepsIf the night keeps all your heartNight keeps all your heartWho can say if your love growsAs your heart chose- Only timeAnd who can say where the road goesWhere the day flows, only timeWho knows? Only time

Δεκαπέντε χρόνια χωρίς τον Παύλο Σιδηρόπουλο .

Δεκαπέντε χρόνια χωρίς τον Παύλο Σιδηρόπουλο. Σαν σήμερα του Αγίου Νικολάου το 1990 μας αποχαιρέτησε ένας πρίγκιπας. Μέχρι πέρυσι ελάχισους Νίκους και Νικολέτες ήξερα , και να που φέτος έχει γεμίσει ο κατάλογος μου από Νικολάδες και Νικολέτες . Και να που σήμερα έχω γυρίσει στο σπίτι με το ηθικό πεσμένο μέχρι το πάτωμα ,βρεγμένη από πάνω μέχρι κάτω κι ας είχα ομπρέλα .Άμα πάρει απόφαση να βρέξει εδώ στα νοτιοδυτικά ,όχι απλά δεν σταματάει αλλά ρίχνει καρεκλοπόδαρα κανονικά και με το νόμο ! Δέχομαι καθημερινά χτυπήματα κάτω απ’ τη μέση και δεν ξέρω που να φορτώσω τις ευθύνες, για το γεγονός ότι καθημερινά βρίσκομαι να περπατάω πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί . Όχι δεν θα τις φορτώσω σε μένα και όχι γιατί είμαι ευθυνόφοβη αλλά τον τελευταίο καιρό είμαι τυπική και συνεπής σε όλες τις υποχρεώσεις μου ,με αποτέλεσμα να μην έχω χρόνο να πάρω μια ανάσα . Λογικά όχι απλά δικαιούμαι ένα διάλλειμα, αλλά με κάποιο τρόπο πρέπει να επιβραβευθώ και για όλη αυτή τη συνέπεια . Δεν ξέρω αν φταίει ο Κρόνος , αλλά όπως με είχαν προειδοποιήσει τα άστρα μέχρι τον Ιούνιο θα μου γαμιέται ο φίλτατος Δίας . Πες πως τα άστρα πότε δεν τα παίρνεις και στα σοβαρά αν και πολύ θα με βόλευε να ρίξω όλο το φταίξιμο στον Κρόνο ! Το πρώτο χτύπημα ήταν αυτό στο άκουσμα πώς η εξεταστική και τα εργαστήρια ξεκινάνε 9 του μηνός με το καλημέρα σας δηλαδή , όποτε πρέπει να έχω επιστρέψει εδώ 2-3/1 το αργότερο. Το δεύτερο χτύπαμα το δέχτηκα σήμερα , γιατί μέχρι χθες ήξερα ότι κλείνουμε στις 16 κι όμως το κλείνουμε το μαγαζί στις 23, επισημαίνοντας και οι περισσότεροι καθηγητές ότι την τελευταία βδομάδα θα μας πούνε όλα τα καλά ! Κάνω οτιδήποτε περνάει από το χέρι μου για να τα αντιμετωπίσω όλα με στωικότητα . Ακόμα και χθες που έχασα ολόκληρη εργασία !Ναι το έκανα κι αυτό .. Είχα γράψει περίπου 15 σελίδες στο word πήγα να κάνω ένα copy-paste από ένα άλλο κείμενο και μέσα στη νύστα μου έκλεισα το έγγραφο που έγραφα χωρίς να έχω υποθηκεύσει απολύτως τίποτα. Τόσες ώρες δουλείας χαμένες , κι όμως πήγα και κοιμήθηκα . Το συμπέρασμα είναι ότι ακυρώνονται οποιαδήποτε σχέδια είχα, δέκα μέρες μου μένουν και όχι τρεις εβδομάδες , μέσα στις όποιες δέκα μέρες ούτε το σπίτι μου δεν θα προλάβω να δω και προς Θεού ποιος είπε ότι θα καταλάβω Χριστούγεννα . Επειδή με το να γκρινιάζω δεν βγαίνει απολύτως τίποτα, ούτε με το να νοσταλγώ τις παλιές καλές μου μέρες και τον παλιό καλό τεμπέλικο εαυτό μου , το μόνο που μου απομένει είναι να ζήσω το τώρα μου έτσι όπως έχει και να κάνω υπομονή και κουράγιο όπως είπε και ο κ. Παντελής . Δυστυχώς ο χρόνος με πιέζει αφόρητα , και ήδη νιώθω τρομερές τύψεις που αντί να ασχοληθώ με τις τρέχουσες υποχρεώσεις μου εγώ κάθομαι και γράφω αυτό το μπλοκ. Αλλά είπαμε, τελικά μερικά χούγια δεν κόβονται !!! Όλα και όλοι περιμένουν από εμένα. Από το σπίτι , τα ρούχα, το φαί ,τις εργασίες , τα αγγλικά ,το διάβασμα , τα κοινόχρηστα , το ενοίκιο, τη Δ.Ε.Η , τον ΟΤΕ, την εκπομπή , μέχρι τους φίλους και αυτούς που βρίσκονται κοντά, μα πόσο μάλλον αυτούς που βρίσκονται μακριά και γκρινιάζουν πως έχουμε μήνες να βρεθούμε και γιατί δεν πάω να περάσουμε Χριστούγεννα στην Αράχοβα, γιατί δεν πάω στο Ρέθυμνο, στην Αθήνα ,στη Χαλκίδα, γιατί δεν πάω στη Θεσσαλονίκη κ.λ.π Μακάρι να μπορούσα να πάω παντού κι όμως τελικά δεν μπορώ να πάω ούτε μέχρι την τουαλέτα. Κάπου εδώ κλείνω κι αυτό το μπλοκ ,με την ευχή να έρθουν καλύτερες και λιγότερο πιεσμένες μέρες στη ζωή μου . Εύχομαι σε όσες και όσους γιορτάζουν σήμερα να είναι πάντα καλά και να περάσουν τη μέρα της γιορτή τους όσο ξέγνοιαστα και καλύτερα μπορούνε .
Δεν θα μπορούσα να κλείσω το σημερινό μπλοκ χωρίς τους παρακάτω στίχους :

Πες μας τι θα γίνει αν κάποτε αγγίξεις το κορμί σου και το βρεις τσακισμένο απ’ τις πληγές και γύρω σου κούκλες χλωμές ανίκανες να ακούσουν τη φωνή σου κι αλήθειες σου να σέρνονται στο πάτωμα γυμνές !
Παύλος Σιδηρόπουλος

Ταν τάααν… Παρακαλώ ένα χειροκρότημα

Πάρτε τα όπλα και καθαρίστε τους ! Εγώ προς το παρόν θα πάρω την σφουγγαρίστρα μου και θα τους καθαρίσω όλους….τους χώρους του σπιτιού μου. Ξύπνησα με όρεξη για καθαριότητα σήμερα, πρέπει είπα να κόψω το κάπνισμα και πρέπει με κάτι να ασχοληθώ ,έχω βέβαια πολύ πιο σημαντικά πράγματα από το καθάρισμα , αλλά είπαμε αυτά τα ανέλαβε ο κόκορας προσωρινός ! Πολλές φορές είπα πως θα το έκοβα αλλά σκατά , μετά από δυο ώρες θα καπνίζω και πάλι είναι πρωί ακόμα και έχω αντέξει χωρίς τσιγάρο ! Όπως μου είπε και ο συνεπιβάτης –συνταξιδιώτης μου από τον τέταρτο της πολυκατοικίας που κατεβαίναμε μαζί με το ασανσέρ ο κ. Παντελής, «κουράγιο» αλλά στα ζακυνθινά από ότι μου είπε γιατί δεν κατάλαβα και τίποτα ,φαντάσου με το που με είδε, μου είπε κουράγιο στα ζακυνθινά. Τόσο πολύ κουρασμένη φαίνομαι πια; Κατά τα άλλα είναι ένα ηλιόλουστο πρωινό Δευτέρας που προσπαθώ να φερθώ στον εαυτό μου όσο πιο ήπια μπορώ, γιατί πλέον χρήζω ειδικής μεταχείρισης.. Μια σπίθα να μου βάλεις θα ανατιναχτώ ολόκληρη και θα ανοίξω στον ουρανό σαν πολύχρωμο πυροτέχνημα. Η άνοδος μου στον ουρανό εντυπωσιακή, μα όταν θα πέσω θα ψάχνω να βρω και πάλι τα κομμάτια μου για να αναδιοργανωθώ, αλλά εκεί βρίσκεις τα όρια σου την ώρα που θα ανατιναχτείς .Τι νόημα θα είχε να ήμασταν πάντα ευτυχισμένοι ,να κάναμε πάντα ότι κάναμε κάθε χρόνο, να αγαπούσαμε συνέχεια τους ίδιους ανθρώπους ! Δεν ανησυχώ ,γιατί τελικά για μένα δεν μετριέσαι από τις επιτυχίες αλλά από τα λάθη και κάποια στιγμή συνειδητοποιείς πως μερικά ελαττώματα δεν θα καταφέρεις ποτέ να τα διορθώσεις –συγνώμη, μαμά! Το υπέροχο Σαββατοκυριακάκι μου , μου έδωσε να καταλάβω καλά κάτι , ότι έμεινα μακριά από τον κόσμο τη στιγμή που τον χρειαζόμουν περισσότερο, ότι μου δημιούργησα τύψεις ,ενοχές, υπαρξιακές κρίσεις και κάλεσα τον εαυτό μου να αντιμετωπίσει οτιδήποτε φοβάται ή νόμιζε ότι δεν είναι ικανός να κάνει. Πώς λέγεται αυτό; Τέλος εποχής . Τελευταίος μήνας του χρόνου και ούτε που με νοιάζει να κάνω κανένα απολογισμό για την περασμένη χρονιά, αλήθεια έχω περάσει και καλύτερα χρόνια! Εδώ και αρκετό καιρό έχουν πέσει οι τίτλοι τέλους . Τέλος εποχής. Είναι το καθαρτήριο προτού ξαναβγείς στον κόσμο περισσότερο ισορροπημένος ψυχολογικά και έτοιμος να ξαναγεννηθείς για ακόμα μια φορά ! Φεύγει και το 2005, ακόμα δεν μπήκαμε στο Δεκέμβρη κι εγώ βιάζομαι να την διώξω την κωλοχρονιά , γιατί βρίσκομαι στα πρόθυρα υπερκόπωσης και ότι λάμπει γύρω μου είναι τεχνητό . Δεν θα κατασκηνώσω στις γιορτές μπροστά από την τηλεόραση τρώγοντας πίτσες και βλέποντας το δελτίο καιρού, αν και για λίγο θα το κάνω κι αυτό, μου έλειψε! Τι να πρωτοκάνω σε 3 βδομάδες !!! Αλλά θα περπατάω σε ένα κατασκότεινο δάσος σφυρίζοντας ένα χαρούμενο σκοπό χωρίς να φοβάμαι . Θα κάνω μια βουτιά στον ωκεανό χωρίς να πέσω στα σαγόνια του Καρχαρία . Θα φιλήσω στο στόμα ένα βάτραχο που πιθανόν να μεταμορφωθεί σε πρίγκιπα! (Αν και τον έχω βρει τον πρίγκιπα μου , πριν πέντε μήνες καθισμένο σε μια πολυθρόνα του Castello στο Ηράκλειο, κι όμως είχα ερωτευτεί μια πλάτη ενός ξένου , μονό αυτό μπορούσα να δω την πλάτη του , που από τότε και στο εξής δεν μου την γύρισε ποτέ κι όμως εγώ το πρώτο που είχα ερωτευτεί ήταν η πλάτη του ….) Ξέρω πια ότι φοράω αλεξίσφαιρό στις κακίες και τη ζήλια του κόσμου, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είμαι και ο Ράμπο! Το τρίπτυχο που αναβοσβήνει με νέον γράμματα αυτή την εποχή στη ζωή μου λέει «Ανάγκη για Ουσιαστικές –Έντονες –Μεταμορφωτικές Σχέσεις που φτάνουν μέχρι το μεδούλι» Πάθος για σεξουαλική αποφόρτιση. Η δημιουργικότητα μου κοχλάζει και νιώθω και πάλι ζωντανή, αν και είναι μέρες που ξέρω ότι νιώθεις όπως κι εγώ ! Πως δηλαδή; Ότι περιστοιχίζεσαι από μεγάλους μαλάκες και δεν θέλεις να ξέρεις κανέναν μας . Είναι απολύτως φυσιολογικό το ίδιο σκεφτόμαστε κι εμείς για σένα ! « Ταν τάααν… Παρακαλώ ένα χειροκρότημα»

Strangers in the night

Αποφάσισα να τα φορτώσω σιγά-σιγά, λίγα-λίγα στον κόκορα !Φοβάμαι μήπως το παρακάνω, αλλά εντάξει δεν τα έχω φορτώσει όλα ακόμα, πάνω στο καημένο κοκοράκι. Όχι τίποτα άλλο, να μην με γιουχάρουνε οι ζωόφιλοι …
Απίστευτο κι όμως αληθινό είχα 2 μήνες να φύγω βράδυ από το σπίτι μου και να γυρίσω ξημερώματα ,με ένα γλυκό χαμόγελο στα χείλη ,μια σακούλα με μια κρέπα από το Αλαντίν στο χέρι, με το στόμα μου ξερό από τα δυο πακέτα τσιγάρα και τα ατελείωτα Johnnie cola, τις μπύρες, τα ούζα και τα διάφορα κερασμένα σφυνάκια, σχηματίζοντας οχταράκια μέχρι να πάω στο μπάνιο και πέφτοντας ξερή για ύπνο με τα ρούχα ! Τελικά το να ξεφύγεις είναι εύκολο ακόμα και χωρίς να κάνεις ούτε ένα βήμα πιο μακριά από εκεί που είσαι ! Τι χορός ήταν αυτός χθες, απίστευτός και ατελείωτος , τι ξύδια μαγικά που με απελευθέρωσαν και μου θύμισαν τον παλιό καλό μου εαυτό! Φταίει βέβαια και η παρέα , οι καβαλιέροι μου και τα 4 μαγαζιά που αλλάξαμε, ξεκινώντας από χώρους με heavy metal ρυθμούς για να καταλήξουμε σε 2 μπουζούκια πρώτο τραπέζι πίστα το πρώτο κυριλάτο ,το άλλο τελείως παρακμιακό με την καλύτερη φάση ,ακούγοντας για το ριγέ σακάκι το σταυροκουμπωτό! Κακά τα ψέματα είχα πολύ καιρό να το παρακάνω, να ζήσω όπως παλιά στον υπερθετικό κι αυτό βέβαια δεν ήτανε τίποτα! Τα άλλα όμως παραλείπονται τα ξέρει μονάχα η νύχτα του Σαββάτου ! Κι όμως πήγα και έγραψα σήμερα με την τσίμπλα στο μάτι, ήπια πεντακόσιους καφέδες από το πρωί μέχρι και τον τελευταίο απογευματινό με τον Κώστα και τη Μαρία . Όχι δεν θα το κρύψω ότι χάρηκα που πολλοί άντρες με τον τρόπο τους έδειξαν πως με επιθυμούν, όπως και να το κάνεις, σπάσανε τη μονοτονία μου, μου φτιάξανε το ηθικό και τους ευχαριστώ γι’αυτό !!! Βέβαια όπως είπα και στον αγαπημένο μου Κωστή, αυτά που λες πάνω στο μεθύσι σου, έλα να μου τα πεις και μέρα! Βέβαια ήρθε, και από χθες το πρωί δε με άφηνε να κοιμηθώ από τα μηνύματα . Όπως και να έχει νιώθω γοητευμένη, αλλά τι να κάνουμε, είμαι αλλού, ακόμα κι αν αυτό το αλλού δεν υπάρχει στην καθημερινότητα μου, αλλά είναι μέσα στη ψυχή μου και δε βγαίνει με τίποτα !Αγαπητέ Θοδωρή σε ευχαριστώ για τα χθεσινά σου στολίδια, Δημήτρη, Αντώνη, Σοφία, Μαίρη, Γιάννα , Βαγγέλη , Μαρία ,σας ευχαριστώ που σπαταλήσατε το βράδυ σας μαζί μου, μέσα στην τρέλα και στις μαλακίες ! Α! και Κώστα επειδή ξέρω ότι θα το διαβάσεις, δεν πουλάω τρέλα, αυτή είμαι εγώ , ίσως αν με γνωρίσεις καλύτερα καταλάβεις ! Από αύριο τα κεφάλια και πάλι μέσα, ζω όντως την χειρότερη φάση της ζωής μου, τέτοια πίεση δεν είχα νιώσει ποτέ ! Λένε κάποιοι για την τελευταία χρονιά στο λύκειο με τις πανελλήνιες ότι πιέστηκαν ,εγώ πάλι όχι!!!! Από ότι θυμάμαι εκείνη η χρονιά και μέχρι και το καλοκαίρι που πέρασε , έζησα τις καλύτερες στιγμές μου ! Έχει ο καιρός γυρίσματα όμως , αλλά δεν φοβάμαι, τι να φοβηθώ εξάλλου είμαι με το στομάχι γεμάτο ,με τα τσιγάρα μου, τα πατατάκια μου και βλέπουμε με τη Ζωή DVD ,με ωραία υπόθεση! Λέει για κάποιον που είχε 30 εκατοστά πέος και έκανε καριέρα στις τσόντες, ποιότητα ;) Το αυτί μου πήρε κάποιους να λένε ότι η εξεταστική μας θα αρχίσει 9/1, όποιος διαδίδει αυτές τις ράδιοαρβύλες να πάει να μαμηθεί γιατί μου έκοψε το αίμα μόλις το άκουσα. Ευχαριστώ :Ρ Τίποτα νεότερο από το μέτωπό ,να σου πω την αλήθεια δεν έχει και σημασία να τα γράφεις αυτά που σου συμβαίνουν , το ότι τα έζησες ήταν το καλυτερότερο απ’ όλα ! Δανεικές εμπειρίες δεν υπάρχουν. Σας αφιερώνω το τραγούδι που παίζει τώρα στο pc μου από τον Frank Sinatra! Καληνύχτα σας καλή σας εβδομάδα όπου κι αν βρίσκεστε …..
Strangers in the night exchanging glancesWond'ring in the night what were the chances We'd be sharing love before the night was through Something in your eyes was so inviting Something in you smile was so exciting Something in my heart told me I must have you Strangers in the night Two lonely people, we were strangers in the night Up to the moment when we said our first hello little did we know Love was just a glance away, a warm embracing dance awayand Ever since that night we've been together
Lovers at first sight, in love forever It turned out so right for strangers in the night Love was just a glance away, a warm embracing dance away Ever since that night we've been together Lovers at first sight, in love foreverI t turned out so right for strangers in the nightDooby-doooby-doo

Υ.Σ Τελικά στη ζωή μετανιώνεις περισσότερο γι'αυτά που δεν είπες παρά γι' αυτ'α που δεν έκανες ...

Just get me to the airport put me on a plane,Hurry hurry hurry before I go insane!

Twenty-twenty-twenty four hours to go I wanna be sedated Nothin' to do and no where to go-o-oh I wanna be sedated Just get me to the airport put me on a plane Hurry hurry hurry before I go insaneI can't control my fingers I can't control my brain Oh no no no no no Twenty-twenty-twenty four hours to go....Just put me in a wheelchair and put me on a plane Hurry hurry hurry before I go insane I can't control my fingers I can't control my brain Oh no no no no no Twenty-twenty-twenty four hours to go I wanna be sedated Nothin' to do and no where to go-o-o I wanna be sedated Just put me in a wheelchair get me to the show Hurry hurry hurry before I go loco I can't control my fingers I can't control my toes Oh no no no no no Twenty-twenty-twenty four hours to go...Just put me in a wheelchair...Ba-ba-bamp-ba ba-ba-ba-bamp-ba I wanna be sedated Ba-ba-bamp-ba ba-ba-ba-bamp-ba I wanna be sedated Ba-ba-bamp-ba ba-ba-ba-bamp-ba I wanna be sedated Ba-ba-bamp-ba ba-ba-ba-bamp-ba I wanna be sedated

Εγώ ότι είχα να το πω το είπα, και γαμώ του όζοντος την τρύπα.

Ήρθε η ώρα για μια βουτιά στον ωκεανό του πενταγράμμου …. Κι όμως εκεί δεν υπάρχει τίποτα , μονάχα μια μελωδική σιωπή !!! Δεν υπάρχει ούτε οξυγόνο , μα δεν το έχω ανάγκη. Εκπαιδευτικά στο να μην πνίγομαι , κι από τη μύτη να με πιάσεις ,δεν θα σκάσω ... Ξαποσταίνω για λίγο πάνω στον υποβρύχιο καναπέ μου, όλο το δωμάτιο είναι γεμάτο από υπέροχες νότες (τι κομματάρα είναι αυτή που παίζει τώρα ;Αχ τι μου θύμισε….)κι όταν ανεβαίνω στο ταβάνι πιάνομαι από αυτές , σαν σε απομεινάρια κάποιου πλοίου που μόλις βυθίστηκε, για να ξεκουραστώ. Φως δεν υπάρχει πουθενά, μονάχα κάτι κεριά επιμένουν να καίνε ακόμα …
Τα μαλλιά και το δέρμα μου υγρά και απαλά , οι πόροι του κορμιού μου ανοιχτοί και εκτεθειμένοι . Σίγουρα θα μπορούσε κάποιος να πιστέψει, πως κολυμπούσα για ώρες , κι όμως είναι έντονη και χαλαρωτική η ευωδιά από το αφρόλουτρο Παπουτσάνη , και από το σαμπουάν Elvive της L’oreal !!!

Απόλυτη ηρεμία, χαλααααααάρωση ….

Βρέχω τα χείλη μου , με λίγο Johnnie on the rocks, θα μπορούσε να μοιάζει και με αλατόνερο.

Τι σημασία έχει;

Μουσική, να κάτι από τα πολλά που αγαπούσα και παραμέλησα .Από τους ήχους των κυμάτων που προσπέρασα , μέχρι τις συγχορδίες που έπαιζα στην ακούρδιστή κιθάρα μου,(πάει κι αυτή)! Α, δεν σας το είπα; Κατάφερα να τη σπάσω ή μάλλον να την θρυμματίσω !!! Πάει κάμποσος καιρός από τότε , κι ακόμα δεν αξιώθηκα να κάνω δώρο στον εαυτό μου μια καινούργια κιθάρα! Όπως και να το κάνεις , πιστεύω πώς είναι ακόμα μεγαλύτερη ηδονή κι από το να γράφεις. Καμιά φορά οι λέξεις κουράζουν, λέμε πολλά με αυτές και εννοούμε λίγα και απλά, ενώ η μουσική τα λέει όλα και δεν παρερμηνεύει…
Προς το παρόν , μου φτάνουν οι νότες που χορεύουν πάνω σε μακρινά τάστα και τρυπώνουν για να σπάσουν ευχάριστα την απόλυτη ησυχία που κυριαρχεί εδώ κάτω .
Ήχοι jazz και blues , κατάφεραν να νικήσουν το χρόνο και να με κάνουν να επιπλέω στο απόλυτο κενό .Μπόρεσα να δαμάσω τις σκέψεις μου . Δεν υπάρχει τίποτα για να νοιαστώ ,μόλις βρήκα το θησαυρό που έψαχνα εδώ κάτω . Βρήκα την ηρεμία μου, τον ύπνο μου και δεν τον αφήνω για τίποτα πια . Κάπου εδώ σας αποχαιρετώ . Ο Μορφέας ήρθε και με πήρε στην αγκαλιά του, παραδίνομαι …
Πόσο μου είχε λείψει αυτή η αγκαλιά ; Καιρός να ονειρευτώ ξανά …


Καληνύχτα σας….


Υ.Σ Δεν υπάρχει δρόμος για την ελευθερία, η ελευθερία είναι ο δρόμος μου!
Αέρα Πατέρα

As Tears Go By

Τελικά δεν άντεξα. Τόση πίεση, τόσο άγχος… Ο εαυτός μου με εκδικείται … Εκεί που ήμουν μια χαρά, τελείως ξαφνικά άρχισαν κάτι αφόρητοι πόνοι στην καρδιά και εδώ και 2 ώρες σχεδόν κλαίω ασταμάτητα, χωρίς να υπάρχει ουσιαστικός λόγος . Ελπίζω κάποια στιγμή να ηρεμήσω. Αύριο είναι μια δύσκολή μέρα και πρέπει οπωσδήποτε να ανταπεξέλθω στις υποχρεώσεις μου. Από τις 8:30 το πρωί μέχρι τις 5:30 το απόγευμα δε θα μπω σπίτι μου, ούτε μετά τις 5:30 θα μπω γιατί έχω δώσει τα κλειδιά σε μια φίλη για να βγάλει τα ματιά της, μετά πρέπει να κάνουμε κι άλλο πιλότο και ούτε ξέρω πότε θα μπω σπίτι μου… Την Κυριακή θα γράφω όλη τη μέρα … Ειλικρινά δεν αντέχω άλλο.. Φταίω κι εγώ, τον τελευταίο καιρό έχω αφήσει τους πάντες και τα πάντα να με καβαλήσουν .Στο προηγούμενο μπλοκ ήμουν στα πρόθυρα νευρικού κλονισμού ! Ε , τώρα τον έπαθα….. Ο λόγος που γράφω τώρα εδώ είναι γιατί είναι 4 το πρωί όσους έπαιρνα τηλέφωνο όλοι κοιμόντουσαν στο msn δεν είναι κανείς για να μιλήσω. Πότε θα έρθει εκείνη η Παρασκευή;Δεν αντέχω άλλο….It is the evening of the day, I sit and watch the children play. Smiling faces I can see. But not for me.I sit and watch As tears go by My riches can't buy everything I want to hear the children sing All I hear is the sound Of rain falling on the ground I sit and watch As tears go by It is the evening of the day I sit and watch the children play Doin' things I used to do They think are new I sit and watch As tears go by