Κατάχρηση του φόβου…

Θυμάμαι τότε που έπεφτα στην αγκαλιά του Ζήση λαχανιασμένη .Τι όμορφο συναίσθημα που ήταν; Ήμασταν δεν ήμασταν 10 χρονό, πιτσιρίκια όλοι μας και παίζαμε κρυφτό-κυνηγητό… Από τότε θυμάμαι πως δεν κρυβόμουνα καλά , δεν έβρισκα ποτέ την κατάλληλη κρυψώνα , τα άλλα παιδιά νόμιζαν πως ήμουνα κουτή και αφελής , εγώ όμως ήξερα το μυστικό… Δεν έμαθα ποτέ να κρύβομαι , πάντα έμπαινα μπροστά σε ότι κι αν γινότανε , δεν λέω ότι είναι καλό αυτό ή έξυπνο , μα αυτό εγώ έκανα πάντα , δεν μου άρεσε ποτέ να κρύβομαι … Γιατί άλλωστε να μ’αρέσει ; Βρείτε μου έναν καλό λόγο ; Η αδρεναλίνη έπιανε κόκκινο, ναι με είχαν βρει και έπρεπε να τρέξω , αχ και να ξέρατε τι ταχύτητα είχα … Ποτέ δεν είχα αντοχή , αλλά από ταχύτητα άλλο τίποτα , γι αυτό ίσως και πάντα, τα βαριόμουνα όλα πολύ γρήγορα … Έτρεχα, έτρεχα , έτρεχα , μια ζωή έτρεχα , κι όταν έπεφτα στην αγκαλιά αυτού που με κυνηγούσε ένιωθα υπέροχα γιατί ήξερα πως για λίγο δεν θα χρειαζότανε να τρέξω άλλο , μ’άρεσε όταν με τραβούσαν από την μπλούζα λες και ήμουνα το θήραμα τους , δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο με ξετρέλαινε…
Μετά μεγάλωσα , με στείλανε στα μπαλέτα , στους προσκόπους , σε κατασκηνώσεις , σε ξένες γλώσσες , στα ωδεία , και να σου έμαθα και πιάνο και κιθάρα , ήμουν και χρόνια στην Ε.Α.Λ στην ομάδα του βόλεϊ , και να και οι χορωδίες και τα μαθήματα σχεδίου , και τα έργα μου στην έκθεση της σχολής να τα καμαρώνω , αλλά όλα μέχρι εκεί … Τίποτα δεν ολοκλήρωσα ποτέ, τίποτα δεν με καύλωσε ποτέ πιο πολύ από ότι το γράψιμο , που δεν μου το έμαθε κανένας , αν εξαιρέσεις την Ασπασία , την πρώτη μου δασκάλα , την δασκάλα που με έμαθε να βάζω τα γράμματα στη σειρά … Όλα τα ξεκίνησα τα ξεζούμισα και έφυγα.. Όχι γιατί δεν ήμουνα καλή, ούτε και γιατί δεν μου άρεσαν , απλά γιατί δεν με καύλωσαν , δεν με ξετρέλαναν …
Μεγαλώνοντας , μαζευόμασταν , πάντα κάποιοι καλοί φίλοι στις γιορτές και παίζαμε 21 … Οι φίλοι μου εξακολουθούσαν να πιστεύουν πως είμαι καλό παιδί , αλλά αφελής … Τώρα δεν έτρεχα , δίπλα μου είχα το ουισκάκι μου , την Μαλμποριά μου , είχα 19 , κανείς δεν θα τραβούσε στη θέση μου κι άλλο φύλλο , κι όμως εγώ πάντα τραβούσα. Οι πιθανότητες δεν ήταν μαζί μου ,κι όμως δεν το μετάνιωσα ποτέ, όσες φορές κι αν κάηκα . Πρώτον γιατί δεν ξέρετε πόσο μαρέσει να καίγομαι , αφού κάθε βράδυ ονειρεύομαι ότι με δένεται και μου βάζετε φωτιά στην πλατεία Συντάγματος για παραδειγματισμό … Δεύτερον , ποτέ δεν μπόρεσα να κάνω αυτό που πρέπει .Τρίτον πάντα το πλάσαρα ως μαγκιά το ότι μπορεί να μην άντεχα στο τρέξιμο , αλλά άντεξα όλα μου τα ρίσκα , με όποιες συνέπειες κι αν είχαν αυτά και τέταρτων ποτέ δεν έχασα περισσότερα από ότι κέρδισα ….
Ποτέ τίποτα δεν μπόρεσα να βάλω σε τάξη , μην μου το ζητάτε να το κάνω τώρα , είμαι πάνω σε μια τεράστια λεωφόρο και τρέχω-τρέχω , είναι απίστευτο συναίσθημα , δεν το έχω νιώσει πρώτη φορά μην ψαρώνεται , απλά τώρα έχω καλύτερο αμάξι , δεν προσπαθώ να σπάσω κάποια όρια , για τον απλούστατο λόγο , το ότι δεν είχα ποτέ μου την αίσθηση του φόβου, ίσως αν φοβόμουνα και λίγο , να μην τα έκανα όλα αυτά … Και βρεγμένα τα χέρια μου έβαλα στις πρίζες και οδήγησα μεθυσμένη και έκανα μπάνιο φαγωμένη , και κάπνισα στο νοσοκομείο και με κόκκινο πέρασα κι άλλα τόσα που δεν λέγονται έκανα κι όλα καλά … Όλα τα έκανα γιατί απλά τα γούσταρα , γιατί είμαι ελεύθερη κι ανάλαφρη και μέχρι να καώ θα τρέχω…

2006 crazy train ...

Δέχτηκα καταιγισμό μηνυμάτων , να φανταστείτε γέμισε το gmail μου (!!!)Γιατί δεν γράφεις ; Πήγες στην Jamaica και μας ξέχασες; Γράψε κάτι σε παρακαλούμε και άλλα τόσα … Έχω πάρει αγκαλιά την πιατέλα με τα μελομακάρονα , θα ήμουν ικανή να τα καταβροχθίσω όλα , ξέρετε κάτι , διανύω ίσως την καλύτερη φάση της ζωής μου, αν και συναχωμένη .. Ναι τα έβαψα μαύρα , αλλά μόνο τα μαλλιά μου , γιατί όλα τα άλλα καταχείμωνο και είναι ανθισμένα και πολύχρωμα … Είμαι στο σπίτι μου, με την οικογένεια μου , περνάω τις γιορτινές αυτές ημέρες όμορφα, ήσυχα και οικογενειακά …

Σε μια εβδομάδα θα είμαι στην πρωτεύουσα και θα τα σπάω , τελικά έγινε θεσμός ! Το 2005 με βρήκε στην Αθήνα , το 2006 επίσης, ε, και το 2007 εκεί θα με βρει … Χα-χα-χα ! Το 2006 τελειώνει , ήταν πανέμορφο , αλήθεια , δεν έχω ερωτευτεί , δεν έχω βρίσει , δεν έχω εκτονωθεί περισσότερο από ότι το 2006 ! Θα μπορούσα να γράψω γι αυτό σελίδες ατελείωτες και να κάνω την αναδρομή του …

Φέτος είπα να κάνω κάτι διαφορετικό όμως , τρώω ακόμα ένα μελομακάρονο και αρχίζω τις ευχαριστίες, ούτε όσκαρ να έπαιρνα ! Λοιπόν ευχαριστώ όλους όσους μέσα στο 2006, με ερωτεύτηκαν, με μίσησαν, με αγάπησαν , με βοήθησαν , με κυνήγησαν , με πρόδωσαν , σας αγαπάω όλους βρε μαλακισμένα …

Ευχαριστώ , το Νίκο , το Θωμά , τον Γιώργο , το Χρήστο , τη Γωγώ , την Τάνια , τον Μανώλη,τον Λεωνίδα , τον Γιώργο , τη Γεωργία , τη Ζωή , τον Κώστα , τον Γιώργο , τον Θοδωρή , τη Μαίρη , την Λένα , τον Σοφοκλή , τον Άρη , τον Δημήτρη , τον Ανδρέα , τη Χαρά , τη Δέσποινα , τον Μιχάλη , την Βασιλική , την Αικατερίνη , την Χλόη , τον Αλέξη , τον Χρύσανθό , την Ισιδώρα και το Μάνο … (Με σειρά εμφάνισης το 2006, καλά μερικά μου ξέφυγαν…. ) Πάω να παίξω χαρτιά, η τσόχα με καλεί …

Με το χέρι στον γύψο !

Γκούχου-γκούχου ! Έσπασα τον καρπό , είναι μέσα στον γύψο και η παλάμη και μου το έλεγε ο Μάκης τότε που πίναμε τις μαυροδάφνες στην πλατεία του Αγίου Κωνσταντίνου … 14χρονών σκατά ήμασταν και μας γυρνούσε ο Άρης στο γύρω-γύρω όλοι , μάθε να βαράς και με το αριστερό ρε βλάκα μαλακία , τίποτα εγώ . Από τότε έκοψα το γύρω-γύρω όλοι , πίναμε ξύδια , αλλά εγώ έπιανα πάντα την τσουλήθρα .Οι συγγενείς μου με αγαπάνε γιατί όποτε τους έκλεβαν κάτι , μα μηχανάκια , μα γκόμενες , μα αυτοκίνητα εγώ τους τα γυρνούσα πίσω , ήξερα τα παιδιά και τους είχα πει τους μαλάκες , από τους συγγενείς μου ρε μαλακισμένα , μετά έπαψαν να τους πειράζουν … Με παράτησε η γκόμενα , καμιά τους δεν με βλέπει σοβαρά , στην τοπική εφημερίδα γράψανε πως ανέσυραν νεκρό Έλληνα μέσα από στραπατσαρισμένο αυτοκίνητο . Κανένας δεν πίστεψε ότι μπορεί να βγήκα ζωντανός από εκεί μέσα . Είμαι 25 , έχω μπει δυο φορές στην εντατική , οι γιατροί έλεγαν πως δεν πρόκειται να ζήσω , κι αν ζήσω θα έχω πρόβλημα . Κι όμως ζω , δεν πιστεύω στον θεό κι ας έχω την θειά μου να μου τα πρήζει , πως χάρη στα λεφτά που έσταξαν στα μοναστήρια αναπνέω ακόμα ! Ο γιατρός δεν με αφήνει να πίνω αλκοόλ , την βγάζω με κόκα κόλα και πίνω που και που κανέναν ντεκαφεινέ, αυτά λέω στη μάνα μου , προχθές λίγες μέρες πριν έρθω Ελλάδα ήμουνα με κάτι φιλαράκια σπίτι μου, ήπιαμε πάλι. Μπήκα στην τουαλέτα και ο ψηλός είχε πιάσει την χέστρα αγκαλιά, του είπα να σηκωθεί , αλλά δεν με άκουγε . Τον έπιασα από τα μαλλιά του έκανα λίγο πιο πέρα το κεφάλι κι άρχισα να κατουράω ενώ αυτός ξερνούσε .
Πέρασαν αυτά για μένα , θέλω να αλλάξω ζωή , οι συγγενείς μου λένε πως έχω ψυχολογικά προβλήματα , εγώ το μόνο που έχω είναι κάτι γαμημένες ελιές στην πλάτη . Δεν είχα ποτέ κόμπλεξ με αυτό , μέχρι που με παράτησε η Μαίρη . Δεν επιτρέπεται να είμαι γιος δερματολόγου και να έχω τόσες ελιές στην πλάτη . Σοφία θέλω να φύγουμε , έλα πάμε μια βόλτα μέχρι Θεσσαλονίκη , δεν πειράζει που είσαι άρρωστη . Σου αρέσουν τα ρούχα μου ; Δεν θες να πάμε; Καλά…. Σου εύχομαι τα καλύτερα του παρελθόντος σου , να είναι να χειρότερα του μέλλοντος σου και να πίνεις και κανένα τσιγαράκι που και που δεν κάνει κακό , μακριά από τις χημείες …
Εγώ φταίω που με παράτησε . Ξέρεις τι μου είπε όταν ήρθε στο νοσοκομείο ; Ευτυχώς που αυτό συνέβη ενώ δεν ήμασταν μαζί .Έκανα κι άλλο τατουάζ , να ένα δράκο στον άλλο μου καρπό το βλέπεις .. Θα κάνω σοβαρή σχέση , αλλά δεν θα παντρευτώ ποτέ , έκανα μεγάλη μαλακία , τις γκόμενες τις είχα όλες για την πλάκα μου , είπα να τις δω σοβαρά και μετά με είχαν αυτές για την πλάκα … Με γουστάρουν γι αυτό που είμαι, τους αρέσω γιατί τους κάνω καλό κρεβάτι και μετά φεύγουνε γιατί λένε πως δεν αντέχουν αυτό που είμαι … Τα πόδια να τα ανοίγεις να ξέρεις να τα ανοίγεις , είναι ωραίο , αλλά να μην δώσεις κώλο , ο κώλος είναι ιερό πράγμα είναι το μουνί του μέλλοντος μην το ξεχνάς . Σ’αρέσει το παλτό μου κι αυτό από Θεσσαλονίκη το πήρα και το πουλόβερ και το πουκάμισο , μόνο που αυτό το πουκάμισο έχει πολλά κουμπιά και μου σπάει τα νεύρα ! Θες να φύγουμε ; Κούμπωσε μου λίγο το παλτό δεν μπορώ με το χέρι στο γύψο …

Πράσινο μήλο!

Κρύα πράσινα , υγρά πλακάκια ! Τι ειρωνεία ;
Όταν νοίκιασα το φοιτητικό μου σπίτι το μόνο που δεν μου άρεσε ήταν τα πράσινα πλακάκια στο μπάνιο , από τότε ερωτεύομαι μονάχα άντρες που έχουν πράσινα πλακάκια… Χαίρομαι που πια ξέρω γιατί τους ερωτεύομαι , που ξέρω γιατί ο ερωτάς μου έχει χρώμα πράσινο ! Χαίρομαι που με ξέρω πολύ καλύτερα από ότι νομίζεται εσείς ή εγώ καμιά φορά ! Έγραφα κάτι στα δεκαοχτώ μου , που το ξαναγράφω σήμερα και θα το ξαναγράφω μετά από τριάντα χρόνια ! Όχι δεν συμφωνώ σχεδόν με τίποτα από όσα έγραφα όταν ήμουν δεκαοχτώ , αλλά είναι μερικά πράγματα που τα έχεις από όταν γεννιέσαι , όσο πιο γρήγορα τα ανακαλύψεις τόσο το καλύτερο για τους άλλους που είναι δίπλα σου , όχι για σένα ! Χαίρομαι που ότι κατάλαβε ο πατέρας μου στα 50 του , εγώ το κατάλαβα στα 20 , παλιότερα λυπόμουνα γιατί πίστευα πως ο πατέρας μου ήταν πιο ευτυχισμένος γιατί έζησε πιο πολύ στο παραμύθι , ενώ εγώ όχι , αλλά δεν είναι εκεί το θέμα , μονάχα τα παραμύθια μας διαφέρουν και εγώ κάποτε θα απογοητευτώ , απλά ίσως για μένα να είναι λίγο πιο ανώδυνο ..
Ο χρόνος δεν μου πάει , είναι μέρες που τον κυνηγάω και μέρες που νιώθω σαν τον λύκο που θέλει να φάει τα τρία γουρουνάκια !Ναι νιώθω πολύ μαλάκας που μπαίνω σε αυτό το ατέρμονο κυνηγητό , αφού συνέχεια θα τα κυνηγάω και ποτέ δεν θα τα πιάσω τα μαλακισμένα ! Χρώμα πράσινο … Ο έρωτας μου μοιάζει σαν ένα μικρό κιτρινοπράσινο λεμόνι , είναι πάντα άγουρος , γιατί ο έρωτας δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο , γιατί ο έρωτας για μένα δεν μπορεί να έχει κανένα άλλο χρώμα εκτός από το πράσινο , το προσπάθησα μια φορά να αγαπήσω έναν τύπο με ροζ πλακάκια στο μπάνιο , μαλάκια, το λεμόνι ωρίμασε , σάπισε και το μπάνιο μύριζε σαπίλα και μούχλα ! Στα δεκαοχτώ μου ζήλευα τους συμφοιτητές μου , που ήταν μαζί, ονειρευόντουσαν μαζί , που βλέπανε τηλεόραση μαζί , που πηγαίνανε διακοπές μαζί , που κάνανε έρωτα μαζί , που θα κάνανε παιδιά μαζί , που θα βγάζανε πιστωτικές μαζί και που θα πέθαιναν χώρια ! Τότε τους ζήλευα γιατί ήξερα ότι δεν θα μπορέσω ποτέ να το ζήσω αυτό το πράγμα , ναι τους ζήλευα, αλλά και το απέφευγα με κάθε τρόπο . Τώρα πια τους λυπάμαι τους συμφοιτητές μου , γιατί λυπούνται αυτοί τον εαυτό τους , γιατί καταβάθος σιχαίνονται ο ένας τον άλλο ! Εγώ το ονομάζω κιτρινοπράσινο λεμόνι , εσύ το λες τσίχλα με γεύση πράσινο μήλο , κι εκεί είναι το ωραίο να εννοείς το ίδιο πράγμα και να το περιγράφεις διαφορετικά … Δεν με νοιάζει αν συμφωνείτε ή όχι με τις μαλακίες που γράφω , δεν θέλω να συμφωνείτε έτσι κι αλλιώς !
Ω! Μια οδοντόβουρτσα , όχι αυτή δεν έχει πράσινο χρώμα , είναι κόκκινη και άσπρη , μεταξύ μας μόνο για οδοντόβουρτσες είναι αυτά τα χρώματα! Τι δεν συμφωνείτε; Χαχαχα! Χαίρομαι ! Αγάπη μου, αυτή η οδοντόβουρτσα δεν θα πάρει θέση σε κανενός το ποτηράκι , δεν θα διακοσμήσει κανενός το μπάνιο , βρε σου λέω δεν πρόκειται , δεν φταίω εγώ τώρα που ξήλωσες όλο το μπάνιο σου και το έκανες να μοιάζει σαν γραφείο του ΠΑΣΟΚ , ας είχες λίγη υπομονή να διάβαζες και παρακάτω!
Ενώ είμαι τρομερά χαρούμενη , γράφω θυμωμένα. Δεν ξέρω γιατί , ίσως γιατί ξέρω ότι τα λέω όλα αυτά σε εσάς που κάποια μέρα θα με κάψετε , γιατί πιστεύω πως το αίμα που κυλάει στις φλέβες μου είναι πράσινο , και πως είστε ικανοί να με σφάξετε για να μου αποδείξετε πως είμαι εγώ η λάθος και εσείς οι σωστοί …
Κρατάω σφιχτά την ερυθρόλευκη οδοντόβουρτσα στο χέρι . Ξέρετε ποια είναι η διαφορά μας ; Κι εσείς την κρατάτε επειδή με αυτό το πράγμα σας είπανε ότι πρέπει να πλένεται τα δόντια σας , εγώ ξέρω όμως γιατί την κρατάω , εσείς δεν ξέρετε, χάχα 1-0! Θα την έχω πάντα , για να ματώνω τα ούλα , και να τους φτύνω όλους , με αίμα , με πράσινο αίμα , να φτύσω όλα αυτά που ανέχτηκα που κατάπια . Και αλήθεια κατάπια πολλά , και το χειρότερο από όλα , ότι αυτό το πράγμα που λέγεται οδοντόβουρτσα το έχουμε για να πλένουμε τα δόντια ! Ξυπνήστε ρε, ψέματα σας είπανε , αλλού είναι το μυστικό !
Τι κάνει νιαου-νιαου, κάτω από το χώμα ;

Εφτασα

Έχεις πάει ποτέ στην Jamaica με λεωφορείο; Έχεις ονειρευτεί ποτέ με την καρδιά σου ; Έχεις πει ψέματα λέγοντας την αλήθεια ;
Εγώ τα κατάφερα !!! Σας γράφω από την Jamaica που τόσο λαχταρούσα να γνωρίσω , ναι τελικά ήταν όλα όπως τα περίμενα , είναι ωραία εδώ πολύ ωραία ! Περίμενα χρόνια να πιω αυτόν τον καφέ στο κέντρο του Kingston. Ταξίδεψα σε πολλά μέρη , μύρισα πολλές αγκαλιές , κι όλα αυτά με οδήγησαν εδώ . Ήταν πολύ πιο εύκολο από ότι πίστευα , χρειαζόταν μονάχα λίγη πίστη , και να που έφτασα . Παλιά απλώς πλατσούριζα στα βαθιά , τώρα έμαθα να κολυμπάω στα ριχά , είναι πολύ πιο δύσκολο από ότι ακούγεται , μα αν τα καταφέρεις και το κάνεις έστω και μια φορά στη ζωή σου μετά όλα είναι πολύ πιο εύκολα … Στο τέλος δεν χρειάστηκε να κάνω τίποτα ,όλα ήρθαν από μόνα τους . Οι βαλίτσες γέμισαν με ένα μαγεικό τρόπο , το ταξίδι μέχρι το Κιγκστόν παιχνιδάκι , ούτε που κατάλαβα πότε έφτασα , σε όλη την διαδρομή έτρωγα σοκολάτες και στο τέλος ένιωθα τόσο ανάλαφρη , ήμουν τόσο ελεύθερη , ένιωθα σαν στο σπίτι μου , γιατί ίσως να είχα ξεχάσει πως εδώ είναι το σπίτι μου ! Θα κάτσω εδώ όσο με παίρνει , μεταξύ μας ποτέ δεν με έπαιρνε , αλλά αυτό ίσως να είναι και το καλύτερό ! Κάποια στιγμή οι βαλίτσες θα γεμίσουν ξανά , μόνο που αυτή τη φορά δεν θα είναι μονάχα αυτές γεμάτες , κάποια στιγμή μπορεί να ερωτευτώ άλλα εξωτικά , πανέμορφα μέρη μίλια μακρία από εδώ , αλλά το πρώτο όνειρο , η πρώτη κατάκτηση θα με ακολουθεί πάντα , κι όταν τα βράδια θα αγγίζομαι , ο αέρας θα έχει πάντα αυτή την γλυκιά ευωδία που πρωτό μύρισα εδώ . Χμ… Τόσες φλούδες ανανά τριγύρω , ναι είναι η πρώτη φορά που ξέρω πως νιώθει ο χορτασμένος…

Για τον Μιχάλη ...

Για τον Μιχάλη που δεν λέει να αλλάξει
Για τον Μιχάλη που ξέρει να γελάει
Για τον Μιχάλη που τριανταπενταρίζει
Για τον Μιχάλη και τις δεκαοχτάρες του
Για τον Μιχάλη που κάνει τα ίδια λάθη
Για τον Μιχάλη που γράφει στίχους
Για τον Μιχάλη με το πλημμυρισμένο σπίτι
Για τον Μιχάλη με τους σκύλους
Για τον Μιχάλη που σκέφτομαι

Για τον Μιχάλη που χαμογελά στη φωτογραφία εκεί στα αριστερά
Για τον Μιχάλη που θέλει να πεθάνει στο Ρέθυμνο

The lyrics I wrote

I feed my pain with lyrics
I am frightening my loneliness with a pen
I kill my deepest thoughts
I mock my memories
I am making love with immortality
My gift to me
My lust my desire

You recognize your agony?
Between the lines
I recognize my self
Between the lines
The lyrics I wrote
Between the facts
The lyrics I wrote
Between the musts
You recognize me?
Between the loss
I recognize what was
Between the life

I run to you in my lyrics
I am making love with my dreams
I silence I wait
I am dancing with despair
My gift to me
My lust my desire

You recognize your agony?
Between the lines
I recognize my self
Between the lines
The lyrics I wrote
Between the facts
The lyrics I wrote
Between the musts
You recognize me?
Between the loss
I recognize what was
Between the life

Μιχάλης Γαλανάκης

ΔΕΝ ΜΟΥ ΦΤΑΝΕΙΣ ΘΕΛΩ ΚΙ ΑΛΛΟΝ !

Προχθές το πρωί , χωρίς την τσίμπλα στο μάτι , αφού το είχα πάρει σερί , πήρα τους δρόμους ! Κρατούσα το πλαστικό ποτηράκι με τον καφέ στο χέρι , περνούσα μπροστά από ένα σχολείο , στον τοίχο έγραφε με τεράστια μαύρα γράμματα
«ΔΕΝ ΜΟΥ ΦΤΑΝΕΙ ΘΕΛΩ ΚΙ ΑΛΛΟ» , ρε που καταντήσαμε , κάποτε γράφανε στους τοίχους ωραία πράγματα , στιχάκια με νόημα , αθλητικά –πολιτικά – αναρχικά –ερωτικά συνθήματα , και τώρα Κοκκίνου ! Ε όχι ! Παλιές καλές εποχές όταν λερώναμε τους τοίχους , με νοήματα ….

ΦΩΤΗ Σ’ΑΓΑΠΑΩ

ΜONSTERS

ΓΑΜΙΕΤΑΙ Ο ΒΟΛΟΣ ΚΑΙ Η ΑΥΣΤΡΙΑ ,

ΠΑΟ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΘΥΡΑ 13

ΠΡΕΖΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝΕ ΠΟΛΛΕΣ , ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Η ΗΡΩΙΝΗ ΑΛΛΑ Η ΗΡΩΙΝΗ ΣΚΟΤΩΝΕΙ

ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΟΠΟΙΟΣ ΝΟΜΙΖΕΙ ΟΤΙ ΚΡΕΜΟΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΧΙΔΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΤΑ ΚΟΨΕΙ ΝΑ ΠΕΣΟΥΜΕ


Ο ΚΑΛΑΜΠΟΚΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΘΩΟΣ

ΚΙΜ ΓΕΡΑ ΦΑΤΟΥ ΤΑ ΛΕΦΤΑ

ΠΟΥΤΑΝΑ ΑΘΗΝΑ ΤΗ ΛΑΡΙΣΑ ΠΡΟΣΚΥΝΑ

ΟΣΟ ΝΥΧΤΩΝΕΙ Η ΠΟΥΤΣΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ

ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΕΤΑΙ ΤΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ


ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ

ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΧΤΥΠΑΝΕ ΣΤΟ ΨΑΧΝΟ Η ΤV ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ

ONE SOLUTION , REVOLUTION

ΑΛΗΤΕΣ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ …

Και αλλά πολλά , περιμένω τα δικά σας συνθήματα στα comments !


Βρήκα τη Μαίρη λοιπόν να με περίμενε στο μπουγατσατζίδικο , τι θα φας μου λέει , το τρίτο το μακρύτερο , ρε καλά μας δουλεύεις , είπαμε οικονομία , πρέπει να πάμε και σπίτια μας σε μια βδομάδα ! Αααα! Σε παρακαλώ πάρε ότι θες κερνάω εγώ μου λέει , εντάξει της λέω ! Πως και κερνάς της λέω ; Χρυσό μου , εγώ θα το φάω μου είπε και μου έκανε μια χαρακτηριστική κίνηση με το χέρι ;) Έρχεται ο Γιώργος από Αθήνα μου λέει , μα της λέω αυτός δεν είναι ο κολλητός σου ; Τρία χρόνια που την ξέρω την Μαίρη , ήξερα ότι με τον Γιώργο είναι κολλητάρια ,ναι μου λέει κολλητοί ήμασταν μετά μας βγήκε αλλιώς και το γυρίσαμε ! Μια χαρά σε βλέπω της είπα , στρίβαμε τα τσιγάρα και μου έλεγε πως πάει η εφημερίδα , έλα γράψε μου λέει ρε , ρε βαριέμαι της λέω … Γιατί είσαι τσατισμένη μου λέει της εξηγώ τι έγινε στο δρόμο που ερχόμουνα και μου λέει, μην ψαρώνεις είσαι να πάμε αύριο το βράδυ που θα φύγει και ο άλλος να γράψουμε τίποτα ; Μου έχουν μείνει σπρέι από την κατάληψη ... Μέσα της λέω ….

Μόλις γύρισα ναι ναι ναι ναι ναι ναι ! Η Μαίρη κρατούσε τσίλιες κι εγώ ….

ΌΣΕΣ ΚΙ ΑΝ ΧΤΙΖΟΥΝ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΙ ΑΝ Ο ΚΛΟΙΟΣ ΣΤΕΝΕΥΕΙ Ο ΝΟΥΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΤΑΡΙΟ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΡΑΠΕΤΕΥΕΙ

Θ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ