Γιάννουλη City

Ελαφρότητα

Καμιά φορά μετανιώνω για την ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίζω τα πάντα γύρω μου και κυρίως τον εαυτό μου . Όχι δεν το κάνω επειδή μου είπε ο φίλος μου ο Μάκης πως οι άντρες προτιμούν τις χαζές , το κάνω από εσωτερική ανάγκη .
Εξάλλου όταν και όπως έπρεπε έδειξα το πόσο απόλυτα καμιά φορά αρνούμαι να συμβιβαστώ με οτιδήποτε ελαφρό υποτιμάει τη νοημοσύνη μου .
Αυτή η ελαφρότητα δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας τρόπος αυτοάμυνας απέναντι σε όσα κατέχω , απέναντι σε όλα αυτά που τρομακτικά καμιά φορά μου αποκαλύφθηκαν … Όχι δεν φτιάχνω μια ψευδαίσθηση , έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο για να μπορώ να ζω άνετα μέσα σε αυτόν . Δεν θεωρώ πως η άγνοια σε κάνει πιο ευτυχισμένο , πιο ανυποψίαστο μπορεί . Η μόνη μου δυστυχία , ξέρω πολλά για να κάνω «κάτι» …

Υ.Σ –Δεν έχω βρακιά ..
- Ε! Βγες μια φορά και χωρίς κώλο .

Προβλέψιμες αποδράσεις ενός Λαρισαίου

Καθώς το θερμόμετρο πιάνει τους 42 βαθμούς , ο Γιώργος τα 160 στα Τέμπη κι εγώ 7 στα 7 και παίρνω την Αικατερίνη παρθένα στο τάβλι , η θεία μου η Λέλα η μεγαλύτερη από τις αδερφές της μάνας μου , λιάζεται στον Πλαταμώνα για να της περάσει η πονεμένη μέση της που βρίσκεται στα πρώτα ήντα !

Λίγη δροσιά στον Πλαταμώνα , στον Αγιόκαμπο , στη Βελίκα και σε άλλα τόσα μέρη εντός και πέριξ του νομού, αναζητάει το 90% των Λαρισαίων . Όσο για το 10% που πάει Καραϊβική , σε καμιά Χαλκιδική πάει , αλλά η νεόπλουτη παρέα του , δεν του επιτρέπει να το αποκαλύψει !
Εγώ βρίσκομαι στην ωραία και δροσερή Ραψάνη που μου δίνει την δυνατότητα να αποστασιοποιούμαι και να τα κοιτάζω όλα από ψηλά .

Όσο για τις δικές μου καλοκαιρινές αποδράσεις , ακολουθεί δελτίο τύπου !
Από τις 19 του Ιούλη μέχρι και τις 25 θα βρίσκομαι Χαλκιδική , 27-29 θα είμαι στο νομό Μαγνησίας και από τις 4 μέχρι τις 10 Αυγούστου θα επισκεφτώ για τρίτη φορά τον νομό Χανίων (οι αδυναμίες δεν κρύβονται )


Αφού έκανα και το δελτίο τύπου των διακοπών μου , ενημερώνοντας τον κόσμο για να αποτρέψει τυχόν ανεπιθύμητες συναντήσεις , έχω να κάνω μια ερώτηση στη φίλη μου Αικατερίνη . Στα ινστιτούτα αποτρίχωσης , βγάζουν και τις τρίχες από τη μύτη ;

Υ.Σ Εξοπλιζόμαστε για να αποφύγουμε τον πόλεμο. Όπως αυτοί που τρώνε φασολάδα για να μην κλάνουν … Β. Β

Υ.Σ
Εγώ μεγάλωσα μ' αρχές

ανατροφή και συμβουλές

και από αυστηρούς γονείς

Οι δάσκαλοι και οι συγγενείς

σ' εμένα είχαν ποντάρει

να γίνω το καλό παιδί

αρνάκι άσπρο και παχύ

της μάνας του καμάρι

Μα ο λύκος της ψυχής μου

τραγουδάει στο δάσος της ζωής μου

ξενυχτά ο λύκος της ψυχής μου
τραγουδάει κανείς
το λύκο δεν τον κυβερνά
Μα τις ελπίδες τους αυτές
εγώ τις πρόδωσα που λες
και από θρεφτάρι στο μαντρί
καλύτερα με συγκινεί να γίνω εγώ
μακάρι λύκος μαύρος και λιγνός
του πατέρα του καημός
αντί στη γυάλα ψάρι

Επάνοδος στα Λαρισαϊκά εδάφη … Εξέλιξη , στασιμότητα, αλλαγή … Πολιτισμός , θέατρα , συναυλίες, καύσωνας , μποτιλιάρισμα , αρπαχτές και μπουζούκια … Ελπίδα , όνειρα, πολιτική και ελληνική μίζερη πραγματικότητα … Νεόπλουτοι , ψώνια ,καμένα χωράφια , μυρωδιά από ψοφίμι , αφελείς , αθώοι , γριές πουτάνες που νομίζουν πως έχουν εξουσία . Μίζεροι ρεπόρτερ , που κάνουν την προέκταση του μικροφώνου για ένα κομμάτι ψωμί . Άθλιες εγκαταστάσεις , τραμπουκισμός. Συναντήσεις με ξεχασμένους φίλους που άλλοι προχωρούν και άλλοι μένουν στάσιμοι και όλο σε αφήνουν να τους αφήσεις . Γεράματα , ιδρύματα , τρελάδικα . Ιδρώτας που τρέχει στο σβέρκο , κάτασπρος σβέρκος που το μακρύ μαλλί της τον κάνει και ασφυκτιά … Θεσσαλική και ελληνική παράνοια μαζί … Κάθε φορά που έρχεσαι όλοι είναι και πιο γερασμένοι κι εσύ τώρα είναι που αρχίζεις και μυρίζεις για πρώτη φορά . Κάθεσαι σε ένα γραφείο , ακούς , παρατηρείς , μιλάς … Κουνάω το κεφάλι μου , τώρα που σας γράφω . Μια ευκαιρία ψάχνουμε όλοι και δυστυχώς την ευκαιρία μας την κρατάει στα χέρια της μια γριά πουτάνα με εξουσία …
Θα περάσει άραγε ποτέ το σκουπιδιάρικο να τους μαζέψει μαζί με τις ευκαιρίες που μου πρόσφεραν και τις πέταξα ;

"40 χρόνια ελληνική τηλεόραση "

Ο Πύργος με διώχνει με αεράκι …Το πιο γλυκό αεράκι που χάιδεψε τα μαλλιά μου ποτέ . Μαλλιά 73 ευρώ , γιατί εμένα συμφέρει να με ταΐζεις από το να μου φτιάχνεις το μαλλί ….

Εύχομαι στο τμήμα μου πάντα τέτοια . Η ημερίδα που διοργάνωσε σήμερα με τίτλο

«40χρόνια ελληνική τηλεόραση» ήταν όλα τα λεφτά, μάλλον αυτά που ειπώθηκαν μετά από την τυπική διαδικασία της παρουσίασης ήταν όλα τα λεφτά .

Για να είμαι ειλικρινής δεν έμαθα τίποτα το καινούργιο, άνετα έκανα κι εγώ τέτοια διάλεξη . Για μένα ο καλύτερος από όλους ήταν ο Αθανασίου με μάγεψε αν και με απογοήτευσε το ύψος του !

Μίλησε με πάθος για τα blogs και μας προέτρεψε να ανοίξει ο καθένας το δικό του ή καλύτερα και ομαδικά . Δεν ξέρει τι τρομερή πάσα μου έδωσε για αύριο το πρωί που παρουσιάζουμε μαζί με τον συνάδελφο Ανδρέα την εργασία μας για το blogging στην Ελλάδα.

Το καλύτερο από όλα ήταν πως βρισκόταν στον ίδιο χώρο και ο καθηγητής μας που τον είχα πείσει πριν κάποιους μήνες να μου δώσει αυτή την εργασία ή μάλλον να την συμπεριλάβει στις εργασίες αφού τέτοιο θέμα δεν υπήρχε . Είμαι σίγουρη ότι δεν θα το μετανιώσει ποτέ που τελικά μου έδωσε το οκ γι αυτή την εργασία .

Είπε επίσης ο Αθανασίου , φτιάξτε αύριο blog και γράψτε τι μαλάκας ήταν ο Αθανασίου και θα το ευχαριστηθώ πολύ . Εγώ να δεις πως το ευχαριστήθηκα , όχι για τίποτα άλλο γιατί είτε το έλεγε είτε όχι εγώ θα το έκανα . Με λύπη μου όμως του λέω ότι δεν τον έκοψα για μαλάκα

Με λύπη επίσης διαπίστωσα ότι οι ερωτήσεις που έκαναν οι συμφοιτητές μου ήταν για τα μπάζα , τυπικούρες του κερατά δεν φταίνε αυτοί , αυτά μας μαθαίνουν . Θα μου πεις κι εσύ γιατί δεν ρώτησες ; Ήθελα να ρωτήσω για τα blogs , αλλά με πρόλαβε όπως είπα ο Αθανασίου .

Ο Αλέπης καλά τα είπε αν και δεν με ενθουσίασε και πολύ που διάβαζε κείμενα άλλων και έλεγε απόψεις άλλων , ήταν η ώρα που θα με έπαιρνε ο ύπνος .Δεν μας έλεγε καλύτερα για κανένα αυτοκίνητο ; Καλύτερα θα ήταν . Ο Σπύρου με αποτελείωσε με τα ανούσια σκηνοθετικά κουλτουριάρικα του . Μα καλά που νόμιζε ότι βρισκότανε στις Κάννες ;

Όσο για το Λάλα μου έβγαλε κάτι το αυθεντικό κι αυτό μου άρεσε, μου άρεσαν τα παραδείγματα του . Με ενθουσίασε το γεγονός ότι μιλούσε με εικόνες και ονόματα , κι αυτό που είπε ότι τις αλλαγές και τις επαναστάσεις τις κάνουν μικρές ομάδες και έπεται η μάζα .

Τώρα γιατί σνόμπαρε την tv και έλεγε πως ο Γερμάνος έκανε μεν τηλέοραση , αλλά όταν οι κεραίες μετρούσαν μόλις 10 χιλιάδες, κι ότι αν ηταν στις μέρες μας και ήθελε να κάνει τις ίδιες εκπομπές , κανένας καναλάρχης δεν θα τον κρατούσε πάνω από μια μέρα , δεν ξέρω αν τα έλεγε γιατί αυτός δεν μπόρεσε ποτέ να κάνει τηλεόραση ή απλά τα έλεγε γιατί όπως και να το κάνουμε κι εγώ συμφωνω μαζί του , έτσι έχουν τα πράγματα. Ωραία τα πικρόχολα σχολιάκια για Λαζόπουλο , Πρετεντέρη , Στάη , Μπάρμπα και κυρίως εύστοχα ...

Η Δημοσιογραφία δεν είναι τίποτα άλλο τελικά παρά η «τέχνη» της παρατήρησης .

Από Δευτέρα ανοίγω νέες πόρτες και νέους ορίζοντες , στη Λάρισα αυτή τη φορά .Επιτέλους να και ένα καλοκαίρι που θα ασχοληθώ πια και επαγγελματικά με τη «δημοσιογραφία». Κάθε νέα αρχή είναι η πόρτα για μια νέα εμπειρία …. Εύχομαι σε όλους σας καλό καλοκαίρι γιατί μπορεί να αργήσουμε να τα ξαναπούμε … Φιλιά στις γλάστρες χαιρετισμούς στο πιάνο .

e-Rock Αποπλάνηση ...

Ναι –ναι –ναι η e-Rock Αποπλάνηση είναι γεγονός … Μπορείτε από σήμερα να ακούτε την Rock Αποπλάνηση και τη sophie_jamaica !!!! Αυτή η πρώτη εκπομπή είναι πειραματική , ο ήχος δεν θα έλεγα ότι είναι και ο καλύτερος , και γενικότερα υπάρχουν περίεργα κοψίματα και πολλά άλλα ατοπήματα . Παρόλα αυτά θα ήθελα να τονίσω ότι αυτό είναι αποτέλεσμα δουλειάς της μισής ώρας που πειραματιζόμουνα με το καινούργιο μου σπορ …

Έπονται τα καλύτερα λοιπόν . Αφήστε στα comments τις αφιερώσεις σας και τα τραγούδια που θα θέλατε να ακούσετε, και το Εκπαιδευμένοι στο οίδημα θα πραγματοποιήσει την επιθυμία σας !!! Καλή ακρόαση …

Τα πλεονεκτήματα αυτής της εκπομπής : Δεν παίζουν διαφημίσεις , την ακούς όποτε θες . Αν δεν σου αρέσει κάποιο τραγούδι μπορείς να την προχωρήσεις παρακάτω ή να το ξαναπάς πίσω για να ακούσεις το σαρδάμ του εκφωνητή και να γελάσεις ! Είναι homemade και άλλα πολλά πολλά … Έχει και τα μειονεκτήματα της , αλλά γι αυτά το παλεύω …

Επίσης δέχομαι συνεργασίες και προτάσεις από όλους σας

Φωτιά και Λαύρα ...

Κάθε χρόνο και χειρότερα ....


Και τώρα το τελευταίο μας μήνυμα.
Αφιερωμένο σε κάθε λογής περιθώριους,
παραπεριθώριους και φλαμπουροκουβαλήστρες
σ' όλους αυτούς που πολεμήσαν.

Μόνο ένας σεισμός μας σώζει, φοβερός κατακλυσμός
μαϊντανός να γίνουν όλα, να χαθεί ο πολιτισμός.
- Όπως η Ατλαντίς.

Η ισοπέδωση με έκανε κι εμένα καραφλό, φοράω κάσκα
εσύ μου πας στο σινεράμα, Κρίσνα Χάρε
κι εγώ, σοφός μ' ένα στομάχι φερμουάρ,
να μένει πάντοτε κλειστό όταν πεινάει,
μα και στη λόξα του να λέει au revoir.

Άμα δε σου πέσει η μούρη πως μωρέ θ' αντιληφθείς
τι σου λέει ένας σαμάνος κι ένας οραματιστής.
- Όπως η Ατλαντίς.

Η ισοπέδωση με έφαγε κι ας ήμουνα βουνό, μου ‘καναν μπάνιο
η επανάσταση η όλη του πλανήτη,
ούτε ένα ράφι να μου φτιάξει δεν μπορεί,
απολογήσου μπρος σε μένα τον νεφρίτη,
μη βολοδέρνεις μες στο ψέμα σου μωρή.

Τώρα μαστουριάστε όλοι με τραγούδια του τεκέ
μοναχά τεκέ δεν βρίσκεις που να βρεις και ναργιλέ.
- Όπως και Ατλαντίς.

Αν το πολύ το κύριε ελέησον το βαριέται κι ο θεός, εγώ τι φταίω;
Αντίς να φτιάξουνε σε μένα εκκλησίες
να με λατρέψουν σαν συμπέρασμα γυμνό
χωρίς θεόλογα και παπαδοπορδίες
παν και τις φτιάχνουνε στον ίδιο το θεό.

Μόνο ένας σεισμός μας σώζει, απ' το πλέγμα δηλαδής
μαϊντανός να γίνουν όλα, να βουλιάξει όλη η γης.
- Όπως η Ατλαντίς.

αποβιβαστείτε από την δεξιά πλευρά της αμαξοστοιχίας

Τα τρένα περνούν ακόμη . Τα βράδια που κοιμάμαι τα ακούω (και μετά σου λένε για ηχομόνωση …), μα εγώ απέχω από το σταθμό και τα ιδρωμένα βαγόνια (αυτά με την μπόχα καλέ , ο κλιματισμός δεν έχει φτάσει εδώ ακόμα …)
Έπαψα να ακολουθώ τις ράγες . Απερχόμενο travel girl , το δέχτηκα και παραχώρησα τον τίτλο σε κάποια δεκαοχτάχρονη που επιβιβάζεται στο τρένο που αποχαιρέτισα .
Τερματικός σταθμός . Παρακαλούμε να αποβιβαστείτε από την δεξιά πλευρά της αμαξοστοιχίας , δεν φέρουμε καμία ευθύνη για τις αναμνήσεις που αφήσατε πίσω..
Πετώ την γόπα στην πυρακτωμένη άσφαλτο (είδες ελληνική νοοτροπία , απαπαπαπα)
Σαν γόπα από τσιγάρο τούτη η οθόνη . Μαυρισμένη από την πίσσα, όχι αυτή που κατακάθισε στα σωθικά μου … Λέω γι αυτή την επιφανειακή που ίσα που πρόλαβε να κρατήσει αυτό εδώ το blog … Δεν είναι παρά μόνο η επιφάνεια που κιτρινίζει τα δάχτυλα , δεν είναι παρά η στάχτη που λερώνει το πληκτρολόγιο … Τα πιο σημαντικά είναι στα μέσα μου , τα πιο σημαντικά είναι αυτά που δεν γράφτηκαν και δεν θα γραφτούν ποτέ σε αυτή την οθόνη … Γιατί μόνο τα backstage αξίζουν

Μπάτε σκύλοι αλέστε

Πως τα κατάφερα πάλι έτσι ; Έβαλα νταβατζήδες στις σκέψεις μου.. Τίποτα δεν είναι όπως παλιά , που έγραφα ότι ήθελα , που δημιουργούσα ότι ήθελα και που μπορεί να μην τα διάβαζε και να τα έβλεπε κανείς , αλλά ω Θεέ μου ήταν πραγματικά καλύτερα τότε .
Δεν φταίει κανείς ,αλλά δεν μπορώ να γράψω όπως πριν , δεν μπορώ να γράψω αλήθειες , γιατί οι αλήθειες προϋποθέτουν να είσαι ελεύθερος άνθρωπος κι εγώ δεν είμαι πια …
Το ψέμα σε δεσμεύει , σε κάνει πιο κλειστό , επιφυλακτικό σε κάθε κίνηση σου , μην τυχόν και αποκαλυφθεί η αλήθεια …
Όταν ήμουνα μικρή έγραφα σε κώδικα , σε μια δική μου γλώσσα που θα μπέρδευε τους άλλους και κυρίως την μητέρα μου , που πάντα παραβίαζε τα προσωπικά μου ημερολόγια…
Αυτό με έθλιβε πάντοτε κι αν και της είχα ζητήσει πολλές φορές να μην το κάνει γιατί δεν ήταν σωστό εκείνη συνέχιζε κι έτσι κι εγώ είχα μάθει να γράφω υπονοώντας και όχι εννοώντας και ξέρετε έχει μεγάλη διαφορά το ένα με το άλλο …
Λίγοι είναι εκείνοι που μπορούν να γράψουν χωρίς φύκια και μεταξωτές κορδέλες και να έχουν πιάσει το νόημα . Λίγοι είναι αυτοί που χωρίς να κρύβουν και να υπονοούν δήθεν κουλτουριάρικες ατάκες , αλλά να γράφουν την μια και μοναδική τους αλήθεια , να μπορούν να κάνουν την ανάσα σου να σταματά .
Πολλές φορές είχα ορκιστεί στον εαυτό μου ότι δεν θα ξαναέγραφα , γιατί δεν μπορούσα να κρατήσω κανένα μυστικό όπου και να έκρυβα τα γραπτά μου. Η μητέρα μου θα τα έβρισκε και θα έβλεπε τις σκανταλιές που είχα κάνει κι αλήθεια έκανα πολλές .
Όμως δεν μπορούσα να νικήσω αυτό μου το πάθος , όπως και η μητέρα μου το είχα πάρει απόφαση πως δεν θα σταματούσε ποτέ να ψάχνει τα πράγματα μου , έτσι έπρεπε να λυτρωθώ γράφοντας και παράλληλα πολλές φορές να πρέπει να καμουφλάρομαι , να κρύβομαι … Έγραψα σε κώδικα , έγραψα μελαγχολικά , έγραψα ποιήματα που μόνο υπονοούσαν , αλλοίωσα τις αναμνήσεις μου γράφοντας όχι για εκείνα που είχα πυρποληθεί το εκάστοτε βράδυ , αλλά για αυτά που θα ικανοποιούσαν την μητέρα μου , πάντα έγραφα για την μητέρα μου , γιατί πάντα ήξερα ότι έχω έναν αναγνώστη . Έγραφα κι άφηνα σημάδια πάνω στα κείμενα μου, σημάδια που μόνο εγώ θα μπορούσα να αποκωδικοποιήσω ..
Όταν έγραψα την πρώτη κιόλας παράγραφο γι αυτό εδώ το blog ήξερα πως ήμουν ήδη ελεύθερη , έγραψα έτσι όπως ήθελα πάντα να γράψω . Έγραψα την αλήθεια , την αλήθεια μου , χωρίς να νοιάζομαι αν κάποιος το διαβάσει , αν κάποιον αγγίξει , αν έχω αναγνωσιμότητα , αν πειράξουν αυτά που έγραφα τον πρώην γκόμενο , τον συγγενή , τον φίλο .
Από τότε που άρχισαν να με απασχολούν όλα αυτά έχασα το νόημα , την μαγεία του να γράφεις ελεύθερα , ανυποψίαστα , χύμα , ξεκάθαρα . Έγινε κι αυτό εδώ το blog σαν ένα άλλο παραβιασμένο ημερολόγιο μου , όχι γιατί διαβάσατε όλοι εσείς τις σκέψεις μου , εγώ άφησα επίτηδες ανοιχτή την κλειδαριά αυτή τη φορά , αλλά γιατί πια δεν μπορώ να γράψω ελεύθερα …
Όλοι οι φίλοι , οι γνωστοί ,οι γκόμενοι έχουν άποψη, γνωρίζουν πια βλέπετε το blog μου και δεν τους αρέσει εκείνο και το άλλο , τρελαίνονται γι αυτά που γράφω αλλά τα θέλουν μόνο για ιδιωτική χρήση .
Κατέβασα το προηγούμενο post , γιατί ένας πρωταγωνιστής , μου ζήτησε να βγάλω τις φωτογραφίες εκείνες που υπήρχε αυτός και οι φίλοι του . Φυσικά δεν μπορούσα να το κάνω , γιατί όλο αυτό είχε μια ιστορία , είχε τη ζωή μου , που μες σε αυτή ήταν και εκείνος και οι φίλοι του ή οι φίλοι μας δεν έχει σημασία . Αποφάσισα να το βγάλω όλο , και να σας πω και κάτι, άλλα ήθελα να γράψω απόψε και άλλα έγραψα. Μα δεν μπορώ πια, κουράστηκα να γράφω με κώδικες ή να γράφω όλα αυτά που εσείς θα θέλατε να διαβάσετε , ότι σας αγαπώ και σας λατρεύω και ότι είστε τα καλύτερα παιδιά , ενώ ήθελα να γράψω ότι είστε μπάσταρδοι και ότι δεν σας γουστάρω με την καμία . Το γράψιμο για μένα ήταν πάντα η λύτρωση μου , ήταν ο τρόπος μου να αντιμετωπίζω και να βλέπω τη ζωή . Από μικρή το μόνο που θυμάμαι να κάνω είναι να προσπαθώ να γράψω την αλήθεια και κάποιος να μου το απαγορεύει , ποτέ δεν έμαθα συντακτικό και ορθογραφία και ας με κοροϊδεύει ακόμα η φίλη μου η Αικατερίνη γι αυτό . Έμαθα πολλά όμως, κι ότι ξέρω , δεν το έμαθα διαβάζοντας αλλά γράφοντας .
Παρατηρούσα ασυνείδητα τη ζωή , τους ανθρώπους , τον κόσμο γύρω μου και το βράδυ πήγαινα στα χαρτιά μου και τα λέρωνα με λέξεις , δεν μπορούσα να καταγράψω τι είδα , ούτε να μαρτυρήσω με αυτόν τον τρόπο στη μητέρα μου , πως είχα βρεθεί εκεί που δεν έπρεπε και έτσι πάντα έγραφα μόνο τα συναισθήματα που μου είχαν προκαλέσει οι εικόνες, σε αυτά δεν μπορούσα να κάνω σκόντο , αλλά και από αυτά με ανακάλυπτε !

Γι αυτό σας λέω , δεν είμαι ελεύθερη πια …

Y. Σ Ήταν μεγάλο , σκληρό , απολαυστικό …

Πόσες ερμηνείες αλήθεια μπορούν να δοθούν , πόσες παρεξηγήσεις και παρανοήσεις να δημιουργηθούν ; Κι εγώ απλά σας έλεγα για τον χωνάκι παγωτό που έφαγα σήμερα … Χα-χα-χα-χα…

Το μπλουζ του Αη-Ονούφρη

Ανεβάζω και πάλι το παλιό post χωρίς φυσικά αυτούς που δεν θέλουν να υπάρχουν στις αναμνήσεις μου και ευχαρίστως τους βγάζω ...!

Σοφία άρον την ξαπλώστρα σου και περιπάτει…

Δεν γράφω και δεν θα γράψω σύντομα , σας χαιρετώ από την όμορφη Κουρούτα , πίνω φραπέ, λιάζομαι και προσπαθώ να κάνω ότι μπορώ για να δροσιστώ γιατί αν και καλοκαιρινός τύπος , τέτοιο καύσωνα δεν τον μπορώ !