Η Ηλεία εκπέμπει SOS

Μόνο ένα μικρό δείγμα από τις πιο δραματικές εικόνες της ζωής μου. Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν από τις βεράντες του σπιτιού μου στο κέντρο του Πύργου Ηλείας , στις 25 Αυγούστου 2007

Η πιο όμορφη και εγκαταλελειμμένη περιοχή της Ελλάδας, όμορφα καίγεται .

Όταν χαράζει

Kλίκαρε αμέσως Eδώ

Εδώ και καιρό έχω χάσει την πολυτέλεια των παιδικών μου χρόνων να εντυπωσιάζομαι με απλές , καθημερινές στιγμούλες . Συναισθηματικά πεσμένη μπροστά στον τερματισμό του φοιτητικού μου ράλι και στην αφετηρία μιας ζωής που την περίμενα γεμάτη φωνές και προορισμούς . Μένω ακίνητη μέσα στη σιωπή , ανίκανη να ονειρευτώ το αύριο , ανίκανη να συλλέξω το οτιδήποτε . Οι κούτες ανοικτές να περιμένουν κι αυτές καρτερικά το γέμισμα τους .Το αργό ανέβασμα στη σκάλα για το κατέβασμα της κουρτίνας κουράζει την πονεμένη μέση μου , ανέβασμα , κατέβασμα μόνο αυτό μου έμεινε . Μα αλήθεια που πάνε όλες αυτές οι κούτες ;
Κλείνω τα μάτια και θυμάμαι εκείνο το κρύο βράδυ του Νοέμβρη στο σταθμό των τρένων της Θεσσαλονίκης . Το τρένο για Αθήνα μας ανακοινώνουν πως έχει καθυστέρηση , τώρα πια εύχομαι να μην είχε φύγει ποτέ . Ο Στάσυμ μαζί με τον Γείτονα και την Έλενα έχουν μπει σε ένα τρένο πολύχρωμο , κάτω από τους ήχους του συντοπίτη μου του Θανάση Παπακωνσταντίνου και τη φωνή του Γιάννη Αγγελάκα και τρέχουν με ταχύτητες φωτός . Ζητούν να τους προωθήσω κι εγώ γελάω . Ειλικρινά παιδιά μακάρι να μπορούσα να σας φτάσω , μου φτάνει μόνο που κάποτε μπόρεσα να έχω συνταξιδιώτη μου έναν από εσάς , μου φτάνει μόνο που μέσα από το blog σας με κάνατε συνειρμικά για 3 λεπτά και 15 δευτερόλεπτα να μπορώ να ονειρεύομαι ξανά , να εντυπωσιάζομαι με τα όμορφα και τα απλά . Όταν χαράζει πια ο ήλιος τρυπά μέσα από τα κλεισμένα μου παράθυρα και οι κουρτίνες στέκουν μισό κρεμασμένες , πιάνω την κιθάρα και παίζω το τραγούδι που κάποτε το είχα πάει στον Γιάννη σε μια παλιά κασέτα για να μου βγάλει τις συγχορδίες πριν 7 χρόνια σε ένα πατάρι της Γεωργίου Σεφέρη στη Λάρισα ..

Αγγελάκας Γιάννης

Μουσική/Στίχοι: Παπακωνσταντίνου Θανάσης

Εισαγωγή:

G-7-
B-7-
E-7-

Bm

Bm F#m Bm F#m
Όταν χαράζει o πρώτος στεναγμός
Em A Bm
βγαίνει απ' τα πιο σφιγμένα χείλη
Bm F#m Bm F#m
σαν πεταλούδα στην κάμαρη πετά
Em A D A Bm F#m Bm
ψάχνοντας άνοιγμα να φύ - υ- γει

Intro:
Bm Em Bm F# Bm
Bm Em Bm Em Bm

Αν είσαι μόνος αν είσ' αδύναμος
η χαραυγή θα σε ξεκάνει
Έχει το μύρο έχει τη σιγαλιά
έχει τον ήλιο τον αλάνη

Intro ] 2x

Καινούρια μέρα καινούριος ποταμός
στις εκβολές του θα προσφέρει
όσα χαθήκαν όσα ξεχάστηκαν
κι όσα γι' αυτά κανείς δεν ξέρει

Intro ] 2x

Πίσω απ' τους λόφους πίσω απ' τα βλέφαρα
υπάρχει τόπος και για σένα
Χωρίς Βαστίλλη χωρίς ανάθεμα
χωρίς τα χείλη τα σφιγμένα

Intro


Υ.Σ Μόνο μια φευγαλέα ματιά να ρίξειςΕδώγιατί αυτά τα παιδιά αξίζουν τον κόπο , όχι μόνο για να κλικάρεις αυτό εδώ το link αλλά για πολύ περισσότερα , μα για πολύ περισσότερα λέμε… Όσο για μένα τι να πω , εδώ πάνω κρεμασμένη στο κουρτινόξυλο μου μπορώ να βλέπω μπροστά , πολύ μπροστά κι εσείς είστε πιο πέρα και από τον ορίζοντα μου, πραγματικά θέλω να μιλήσω με το Γείτονα και να μου πει αν και που μπορώ να βοηθήσω για να πάει παραπέρα(προώθηση) όλο αυτό , αρκεί να μην μου ζητήσει να πάω στο καινούργιο ριάλιτι του mega για τους παχύσαρκους και να περπατάω 16 χιλιόμετρα τη μέρα !!!

22 Χρόνια ανώριμη !

22 χρόνια ανώριμος ξεφτίλας
Δον Κιχώτης 22 χρόνια
γκόμενος, 22 χρόνια πότης

Γιάννουλη City

Ελαφρότητα

Καμιά φορά μετανιώνω για την ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίζω τα πάντα γύρω μου και κυρίως τον εαυτό μου . Όχι δεν το κάνω επειδή μου είπε ο φίλος μου ο Μάκης πως οι άντρες προτιμούν τις χαζές , το κάνω από εσωτερική ανάγκη .
Εξάλλου όταν και όπως έπρεπε έδειξα το πόσο απόλυτα καμιά φορά αρνούμαι να συμβιβαστώ με οτιδήποτε ελαφρό υποτιμάει τη νοημοσύνη μου .
Αυτή η ελαφρότητα δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας τρόπος αυτοάμυνας απέναντι σε όσα κατέχω , απέναντι σε όλα αυτά που τρομακτικά καμιά φορά μου αποκαλύφθηκαν … Όχι δεν φτιάχνω μια ψευδαίσθηση , έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο για να μπορώ να ζω άνετα μέσα σε αυτόν . Δεν θεωρώ πως η άγνοια σε κάνει πιο ευτυχισμένο , πιο ανυποψίαστο μπορεί . Η μόνη μου δυστυχία , ξέρω πολλά για να κάνω «κάτι» …

Υ.Σ –Δεν έχω βρακιά ..
- Ε! Βγες μια φορά και χωρίς κώλο .

Προβλέψιμες αποδράσεις ενός Λαρισαίου

Καθώς το θερμόμετρο πιάνει τους 42 βαθμούς , ο Γιώργος τα 160 στα Τέμπη κι εγώ 7 στα 7 και παίρνω την Αικατερίνη παρθένα στο τάβλι , η θεία μου η Λέλα η μεγαλύτερη από τις αδερφές της μάνας μου , λιάζεται στον Πλαταμώνα για να της περάσει η πονεμένη μέση της που βρίσκεται στα πρώτα ήντα !

Λίγη δροσιά στον Πλαταμώνα , στον Αγιόκαμπο , στη Βελίκα και σε άλλα τόσα μέρη εντός και πέριξ του νομού, αναζητάει το 90% των Λαρισαίων . Όσο για το 10% που πάει Καραϊβική , σε καμιά Χαλκιδική πάει , αλλά η νεόπλουτη παρέα του , δεν του επιτρέπει να το αποκαλύψει !
Εγώ βρίσκομαι στην ωραία και δροσερή Ραψάνη που μου δίνει την δυνατότητα να αποστασιοποιούμαι και να τα κοιτάζω όλα από ψηλά .

Όσο για τις δικές μου καλοκαιρινές αποδράσεις , ακολουθεί δελτίο τύπου !
Από τις 19 του Ιούλη μέχρι και τις 25 θα βρίσκομαι Χαλκιδική , 27-29 θα είμαι στο νομό Μαγνησίας και από τις 4 μέχρι τις 10 Αυγούστου θα επισκεφτώ για τρίτη φορά τον νομό Χανίων (οι αδυναμίες δεν κρύβονται )


Αφού έκανα και το δελτίο τύπου των διακοπών μου , ενημερώνοντας τον κόσμο για να αποτρέψει τυχόν ανεπιθύμητες συναντήσεις , έχω να κάνω μια ερώτηση στη φίλη μου Αικατερίνη . Στα ινστιτούτα αποτρίχωσης , βγάζουν και τις τρίχες από τη μύτη ;

Υ.Σ Εξοπλιζόμαστε για να αποφύγουμε τον πόλεμο. Όπως αυτοί που τρώνε φασολάδα για να μην κλάνουν … Β. Β

Υ.Σ
Εγώ μεγάλωσα μ' αρχές

ανατροφή και συμβουλές

και από αυστηρούς γονείς

Οι δάσκαλοι και οι συγγενείς

σ' εμένα είχαν ποντάρει

να γίνω το καλό παιδί

αρνάκι άσπρο και παχύ

της μάνας του καμάρι

Μα ο λύκος της ψυχής μου

τραγουδάει στο δάσος της ζωής μου

ξενυχτά ο λύκος της ψυχής μου
τραγουδάει κανείς
το λύκο δεν τον κυβερνά
Μα τις ελπίδες τους αυτές
εγώ τις πρόδωσα που λες
και από θρεφτάρι στο μαντρί
καλύτερα με συγκινεί να γίνω εγώ
μακάρι λύκος μαύρος και λιγνός
του πατέρα του καημός
αντί στη γυάλα ψάρι

Επάνοδος στα Λαρισαϊκά εδάφη … Εξέλιξη , στασιμότητα, αλλαγή … Πολιτισμός , θέατρα , συναυλίες, καύσωνας , μποτιλιάρισμα , αρπαχτές και μπουζούκια … Ελπίδα , όνειρα, πολιτική και ελληνική μίζερη πραγματικότητα … Νεόπλουτοι , ψώνια ,καμένα χωράφια , μυρωδιά από ψοφίμι , αφελείς , αθώοι , γριές πουτάνες που νομίζουν πως έχουν εξουσία . Μίζεροι ρεπόρτερ , που κάνουν την προέκταση του μικροφώνου για ένα κομμάτι ψωμί . Άθλιες εγκαταστάσεις , τραμπουκισμός. Συναντήσεις με ξεχασμένους φίλους που άλλοι προχωρούν και άλλοι μένουν στάσιμοι και όλο σε αφήνουν να τους αφήσεις . Γεράματα , ιδρύματα , τρελάδικα . Ιδρώτας που τρέχει στο σβέρκο , κάτασπρος σβέρκος που το μακρύ μαλλί της τον κάνει και ασφυκτιά … Θεσσαλική και ελληνική παράνοια μαζί … Κάθε φορά που έρχεσαι όλοι είναι και πιο γερασμένοι κι εσύ τώρα είναι που αρχίζεις και μυρίζεις για πρώτη φορά . Κάθεσαι σε ένα γραφείο , ακούς , παρατηρείς , μιλάς … Κουνάω το κεφάλι μου , τώρα που σας γράφω . Μια ευκαιρία ψάχνουμε όλοι και δυστυχώς την ευκαιρία μας την κρατάει στα χέρια της μια γριά πουτάνα με εξουσία …
Θα περάσει άραγε ποτέ το σκουπιδιάρικο να τους μαζέψει μαζί με τις ευκαιρίες που μου πρόσφεραν και τις πέταξα ;

"40 χρόνια ελληνική τηλεόραση "

Ο Πύργος με διώχνει με αεράκι …Το πιο γλυκό αεράκι που χάιδεψε τα μαλλιά μου ποτέ . Μαλλιά 73 ευρώ , γιατί εμένα συμφέρει να με ταΐζεις από το να μου φτιάχνεις το μαλλί ….

Εύχομαι στο τμήμα μου πάντα τέτοια . Η ημερίδα που διοργάνωσε σήμερα με τίτλο

«40χρόνια ελληνική τηλεόραση» ήταν όλα τα λεφτά, μάλλον αυτά που ειπώθηκαν μετά από την τυπική διαδικασία της παρουσίασης ήταν όλα τα λεφτά .

Για να είμαι ειλικρινής δεν έμαθα τίποτα το καινούργιο, άνετα έκανα κι εγώ τέτοια διάλεξη . Για μένα ο καλύτερος από όλους ήταν ο Αθανασίου με μάγεψε αν και με απογοήτευσε το ύψος του !

Μίλησε με πάθος για τα blogs και μας προέτρεψε να ανοίξει ο καθένας το δικό του ή καλύτερα και ομαδικά . Δεν ξέρει τι τρομερή πάσα μου έδωσε για αύριο το πρωί που παρουσιάζουμε μαζί με τον συνάδελφο Ανδρέα την εργασία μας για το blogging στην Ελλάδα.

Το καλύτερο από όλα ήταν πως βρισκόταν στον ίδιο χώρο και ο καθηγητής μας που τον είχα πείσει πριν κάποιους μήνες να μου δώσει αυτή την εργασία ή μάλλον να την συμπεριλάβει στις εργασίες αφού τέτοιο θέμα δεν υπήρχε . Είμαι σίγουρη ότι δεν θα το μετανιώσει ποτέ που τελικά μου έδωσε το οκ γι αυτή την εργασία .

Είπε επίσης ο Αθανασίου , φτιάξτε αύριο blog και γράψτε τι μαλάκας ήταν ο Αθανασίου και θα το ευχαριστηθώ πολύ . Εγώ να δεις πως το ευχαριστήθηκα , όχι για τίποτα άλλο γιατί είτε το έλεγε είτε όχι εγώ θα το έκανα . Με λύπη μου όμως του λέω ότι δεν τον έκοψα για μαλάκα

Με λύπη επίσης διαπίστωσα ότι οι ερωτήσεις που έκαναν οι συμφοιτητές μου ήταν για τα μπάζα , τυπικούρες του κερατά δεν φταίνε αυτοί , αυτά μας μαθαίνουν . Θα μου πεις κι εσύ γιατί δεν ρώτησες ; Ήθελα να ρωτήσω για τα blogs , αλλά με πρόλαβε όπως είπα ο Αθανασίου .

Ο Αλέπης καλά τα είπε αν και δεν με ενθουσίασε και πολύ που διάβαζε κείμενα άλλων και έλεγε απόψεις άλλων , ήταν η ώρα που θα με έπαιρνε ο ύπνος .Δεν μας έλεγε καλύτερα για κανένα αυτοκίνητο ; Καλύτερα θα ήταν . Ο Σπύρου με αποτελείωσε με τα ανούσια σκηνοθετικά κουλτουριάρικα του . Μα καλά που νόμιζε ότι βρισκότανε στις Κάννες ;

Όσο για το Λάλα μου έβγαλε κάτι το αυθεντικό κι αυτό μου άρεσε, μου άρεσαν τα παραδείγματα του . Με ενθουσίασε το γεγονός ότι μιλούσε με εικόνες και ονόματα , κι αυτό που είπε ότι τις αλλαγές και τις επαναστάσεις τις κάνουν μικρές ομάδες και έπεται η μάζα .

Τώρα γιατί σνόμπαρε την tv και έλεγε πως ο Γερμάνος έκανε μεν τηλέοραση , αλλά όταν οι κεραίες μετρούσαν μόλις 10 χιλιάδες, κι ότι αν ηταν στις μέρες μας και ήθελε να κάνει τις ίδιες εκπομπές , κανένας καναλάρχης δεν θα τον κρατούσε πάνω από μια μέρα , δεν ξέρω αν τα έλεγε γιατί αυτός δεν μπόρεσε ποτέ να κάνει τηλεόραση ή απλά τα έλεγε γιατί όπως και να το κάνουμε κι εγώ συμφωνω μαζί του , έτσι έχουν τα πράγματα. Ωραία τα πικρόχολα σχολιάκια για Λαζόπουλο , Πρετεντέρη , Στάη , Μπάρμπα και κυρίως εύστοχα ...

Η Δημοσιογραφία δεν είναι τίποτα άλλο τελικά παρά η «τέχνη» της παρατήρησης .

Από Δευτέρα ανοίγω νέες πόρτες και νέους ορίζοντες , στη Λάρισα αυτή τη φορά .Επιτέλους να και ένα καλοκαίρι που θα ασχοληθώ πια και επαγγελματικά με τη «δημοσιογραφία». Κάθε νέα αρχή είναι η πόρτα για μια νέα εμπειρία …. Εύχομαι σε όλους σας καλό καλοκαίρι γιατί μπορεί να αργήσουμε να τα ξαναπούμε … Φιλιά στις γλάστρες χαιρετισμούς στο πιάνο .